Odmiana imienia Gustawka przez przypadki

Gustawka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Gustawka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Gustawki

Celownik
(komu? czemu?):Gustawce

Biernik
(kogo? co?):Gustawkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Gustawką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Gustawce

Wołacz
(hej!):Gustawko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
GustawkaDopiero do mnie dotarło, że Gustawka już tu jest.
Gustawka ma katar i źle się czuje.
Gustawka chce pójść ze mną na dyskotekę.
Autorem artykułu jest Gustawka.
Gustawka nie umie śpiewać.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
GustawkiTym razem prezentujemy wystawę Gustawki.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Gustawki.
Najbardziej polubiłam ojca Gustawki.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Gustawki.
Rodzina Gustawki wyprowadziła się.

Celownik:
(komu? czemu?)
GustawceJa na pewno przekaże swój procent Gustawce.
Zszedłem z drogi Gustawce i usiadłem w fotelu.
Rozalia z troską przyglądała się Gustawce.
Gustawce wpadły w ucho słowa piosenki.
Gustawce udało się usłyszeć tylko parę słów.

Biernik:
(kogo? co?)
GustawkęSpojrzał na Gustawkę z zaciekawieniem.
Patrzył na Gustawkę wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
O jego personalia miałam spytać Gustawkę prywatnie.
Postaram się namówić Gustawkę na spacer.
Na Gustawkę spłynęła niewymowna ulga.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
GustawkąSiedzieliśmy z Gustawką na kanapie.
Obie z Gustawką postawiłyśmy na zmiany.
Ja z Gustawką zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Pracuję razem z Gustawką.
Ja z Gustawką coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
GustawceWspominam o Gustawce.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Gustawce.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Gustawce.
Ten wiersz jest o Gustawce.
Dobrze, że wspomniałeś o Gustawce.

Wołacz:
(hej!)
GustawkoGustawko! Uważaj!
Hej Gustawko!
Gustawko! Gdzie jesteś?
Cześć Gustawko!
Dobry wieczór Gustawko!