Odmiana imienia Gunter przez przypadki

Gunter imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Gunter

Dopełniacz
(kogo? czego?):Guntera

Celownik
(komu? czemu?):Gunterowi

Biernik
(kogo? co?):Guntera

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Gunterem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Gunterze

Wołacz
(hej!):Gunterze!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
GunterGunter tego nie widzi.
Gunter nie umie śpiewać.
Dobrze, że Gunter grzecznie śpi.
W domu Gunter często urządza rodzicom pokazy mody.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Gunter.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
GunteraSerdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Guntera.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Guntera.
Zaproszenia na urodziny Guntera są gotowe.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Guntera.
Guntera siedziała na podłodze oparta o ścianę.

Celownik:
(komu? czemu?)
GunterowiMam nadzieję, że Gunterowi również się podoba.
Przyglądam się Gunterowi.
Od początku próbujemy pomóc Gunterowi.
Oddaję Gunterowi list.
Gunterowi włosy stanęły dęba na głowie.

Biernik:
(kogo? co?)
GunteraKiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Guntera.
Spojrzała na Guntera jeszcze raz.
Postaram się namówić Guntera na spacer.
Na Guntera moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Lubię Guntera.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
GunteremDzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Gunterem.
Siedzieliśmy z Gunterem na ławce w parku.
Pracuję razem z Gunterem.
Ja z Gunterem chcemy się przebrać za wampiry.
Idę na spacer z Gunterem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
GunterzeKiedyś chciałam napisać wiersz o Gunterze.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Gunterze.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Gunterze.
Powoli spełniam swoje marzenia o Gunterze.
Dyskutuję o Gunterze.

Wołacz:
(hej!)
GunterzeCześć Gunterze!
Gunterze! Wróć do mnie!
Gunterze! Gdzie jesteś?
Gunterze! Uważaj!
Dobry wieczór Gunterze!