Odmiana imienia Glorunia przez przypadki

Glorunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Glorunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Gloruni

Celownik
(komu? czemu?):Gloruni

Biernik
(kogo? co?):Glorunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Glorunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Gloruni

Wołacz
(hej!):Gloruniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
GloruniaMa na imię Glorunia.
Co robi Glorunia?
Za chwilę wróci Glorunia z lasu.
Jutro Glorunia wyjdzie ze szpitala.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Glorunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
GloruniMuszę pochwalić pomysł Gloruni.
Przed sobą ujrzałam rękę Gloruni.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Gloruni.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Gloruni.
Jestem mamą Gloruni i jeszcze trojga innych dzieci.

Celownik:
(komu? czemu?)
GloruniDzięki Gloruni mamy kolejny artykuł po polsku.
Zaproponowałem Gloruni dwa tematy.
Zerwał jabłko i podał je Gloruni.
Coś muszę Gloruni powiedzieć, stoi i czeka.
Rozalia z troską przyglądała się Gloruni.

Biernik:
(kogo? co?)
GlorunięPodchodzi, całuje Glorunię i idzie do wyjścia.
Odprowadziłam Glorunię do wyjścia.
Postaram się namówić Glorunię na spacer.
Przyniesiona przez Glorunię kawa okazała się tą nieco gorszą.
Na Glorunię spłynęła niewymowna ulga.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
GloruniąOboje z Glorunią wybuchliśmy śmiechem.
Jadę z Glorunią na dyskotekę.
Pracuję razem z Glorunią.
Razem z Glorunią zrobiłyśmy obiad.
Ja z Glorunią coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
GloruniPamiętajmy o Gloruni i jej rodzinie.
Pamiętam o Gloruni.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Gloruni.
Wspominam o Gloruni.
Artykuł o Gloruni wywołał burzę w mediach.

Wołacz:
(hej!)
GloruniuDobranoc Gloruniu!
Gdzie jesteś Gloruniu!?
Gloruniu! Gdzie jesteś?
Gloruniu! Wróć do mnie!
Witaj Gloruniu!