Odmiana imienia Glorka przez przypadki

Glorka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Glorka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Glorki

Celownik
(komu? czemu?):Glorce

Biernik
(kogo? co?):Glorkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Glorką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Glorce

Wołacz
(hej!):Glorko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
GlorkaMoje drugie imię to właśnie Glorka.
Glorka chce pójść ze mną na spacer.
Autorem artykułu jest Glorka.
Ja i Glorka nie wiedziałyśmy, co robić.
Na drugie imię mam Glorka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
GlorkiTymczasem zauważyłam wpis Glorki kilka dni temu.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Glorki.
Dla Glorki ten pies jest naprawdę bezcenny.
Od razu zobaczyła ich mama Glorki.
Postanowiłam zadzwonić do Glorki i chłopaków.

Celownik:
(komu? czemu?)
GlorceCoś muszę Glorce powiedzieć, stoi i czeka.
Zerwał jabłko i podał je Glorce.
Co tej Glorce po głowie chodzi?
Od początku próbujemy pomóc Glorce.
Kto wie, może Glorce wyjdzie do na dobre.

Biernik:
(kogo? co?)
GlorkęWidziałem dzisiaj Glorkę z mojej klasy.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Glorkę.
Przed sesją zapytałam Glorkę co lubi.
Glorkę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Zdjęcie przesłane przez Glorkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
GlorkąWymyśliłam z Glorką nową zabawę.
A sytuacja z Glorką rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Razem z Glorką przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Glorką.
Zostanę tu tylko z Glorką i chłopakami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
GlorceTo jest pieśń o Glorce.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Glorce.
Chcę wiedzieć, co myślisz o Glorce.
Warto także pomyśleć chwilę o Glorce.
Dzisiaj chciałam napisać o Glorce.

Wołacz:
(hej!)
GlorkoGlorko! Wróć do mnie!
Glorko! Gdzie jesteś?
Glorko! Uważaj!
Hej Glorko!
Cześć Glorko!