Odmiana imienia Ginunia przez przypadki

Ginunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ginunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ginuni

Celownik
(komu? czemu?):Ginuni

Biernik
(kogo? co?):Ginunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ginunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ginuni

Wołacz
(hej!):Ginuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
GinuniaNa drugie imię mam Ginunia.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Ginunia.
Ma na imię Ginunia.
Za chwilę wróci Ginunia z lasu.
Dobrze, że Ginunia grzecznie śpi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
GinuniTata Ginuni poszedł otworzyć drzwi.
Tym razem prezentujemy wystawę Ginuni.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Ginuni.
Przed sobą ujrzałam rękę Ginuni.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Ginuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
GinuniTego Ginuni było już za wiele.
Dzięki Ginuni mamy kolejny artykuł po polsku.
Ja na pewno przekaże swój procent Ginuni.
Dzięki Ginuni mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Tym razem nie damy Ginuni dojść do głosu.

Biernik:
(kogo? co?)
GinunięPatrzył na Ginunię wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Zdjęcie przesłane przez Ginunię.
Spojrzałam na Ginunię w wymownym geście.
Przyniesiona przez Ginunię kawa okazała się tą nieco gorszą.
Spojrzałam na Ginunię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
GinuniąObie z Ginunią postawiłyśmy na zmiany.
Zostanę tu tylko z Ginunią i chłopakami.
Sprzątam pokój razem z Ginunią.
Razem z Ginunią zrobiłyśmy obiad.
Sprzątam pokój z Ginunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
GinuniMarzę o Ginuni.
A o Ginuni to i słowa rzec nie umiał.
Zastanawiam się dlaczego wspomniałeś o Ginuni.
W powrotnej drodze myślał o Ginuni.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Ginuni.

Wołacz:
(hej!)
GinuniuGinuniu! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Ginuniu!?
Hej Ginuniu!
Dziękuję Ginuniu za rozmowę!
Ginuniu! Uważaj!