Odmiana imienia Ginka przez przypadki

Ginka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ginka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ginki

Celownik
(komu? czemu?):Gince

Biernik
(kogo? co?):Ginkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ginką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Gince

Wołacz
(hej!):Ginko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
GinkaAutorem niniejszego tekstu jest Ginka.
Ma na imię Ginka.
Ginka wraca do domu.
Autorem artykułu jest Ginka.
Dopiero do mnie dotarło, że Ginka już tu jest.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
GinkiSerdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Ginki.
Piszę list do Ginki.
Jadę do Ginki.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Ginki słychać.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Ginki.

Celownik:
(komu? czemu?)
GinceKupiłem Gince magnes na lodówkę.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Gince.
Gince wpadły w ucho słowa piosenki.
Oddaję Gince list.
Tym razem nie damy Gince dojść do głosu.

Biernik:
(kogo? co?)
GinkęNa Ginkę spłynęła niewymowna ulga.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Ginkę.
Spoglądam na Ginkę.
Przed wejściem spotkaliśmy Ginkę.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Ginkę bardzo przyjaźnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
GinkąJa z Ginką coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
A sytuacja z Ginką rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Ginką.
Razem z Ginką wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Ginką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
GinceMyślałam cały czas tylko o Gince.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Gince.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Gince.
Myślę o Gince.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Gince.

Wołacz:
(hej!)
GinkoDzień dobry Ginko!
Dobranoc Ginko!
Dobry wieczór Ginko!
Ginko! Gdzie jesteś?
Dziękuję Ginko za rozmowę!