Odmiana imienia Gerdunia przez przypadki

Gerdunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Gerdunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Gerduni

Celownik
(komu? czemu?):Gerduni

Biernik
(kogo? co?):Gerdunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Gerdunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Gerduni

Wołacz
(hej!):Gerduniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
GerduniaGerdunia wraca do domu.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Gerdunia.
Jak już wiecie mam na imię Gerdunia.
Jeśli jednak przegrasz, Gerdunia zostaje z nami.
Ma na imię Gerdunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
GerduniRęka Gerduni uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Przed domem Gerduni zauważyłem wózek z dzieckiem.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Gerduni.
Póki co dodaję zdjęcia Gerduni z wakacji.
Rodzina Gerduni wyprowadziła się.

Celownik:
(komu? czemu?)
GerduniRozalia z troską przyglądała się Gerduni.
Oczywiście każdy przyzna rację Gerduni.
Zszedłem z drogi Gerduni i usiadłem w fotelu.
Napisałem wiersz dzięki Gerduni.
Chciałam szybko pochwalić się Gerduni.

Biernik:
(kogo? co?)
GerdunięWidzę Gerdunię.
Gerdunię znalazłam w recepcji hotelu.
Patrzy na Gerdunię wyczekująco.
Na Gerdunię moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Obserwuję Gerdunię bardzo uważnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
GerduniąWieczorem z Gerdunią znowu idziemy na spacer.
Zostaliśmy z Gerdunią w salonie sami.
Obie z Gerdunią miałyśmy ochotę skakać do góry.
Ja z Gerdunią chcemy się przebrać za wampiry.
Jadę na wycieczkę razem z Gerdunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
GerduniPamiętajmy o Gerduni i jej rodzinie.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Gerduni.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Gerduni.
Przygotowuje książkę o Gerduni.
Przynajmniej tak myślał tata o Gerduni.

Wołacz:
(hej!)
GerduniuGerduniu! Gdzie jesteś?
Hej Gerduniu!
Gerduniu! Uważaj!
Dzień dobry Gerduniu!
Cześć Gerduniu!