Odmiana imienia Gerbert przez przypadki

Gerbert imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Gerbert

Dopełniacz
(kogo? czego?):Gerberta

Celownik
(komu? czemu?):Gerbertowi

Biernik
(kogo? co?):Gerberta

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Gerbertem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Gerbercie

Wołacz
(hej!):Gerbercie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
GerbertPierwszą osobą którą zobaczyłem była Gerbert.
Gerbert chce pójść ze mną na spacer.
Jak już wiecie mam na imię Gerbert.
Gerbert chce pójść ze mną na dyskotekę.
Ja i Gerbert nie wiedziałyśmy, co robić.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
GerbertaUstaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Gerberta.
Najbardziej polubiłam ojca Gerberta.
Dziadek Gerberta w tym czasie miał chorą rękę.
W domu babci Gerberta od zawsze stał stary zegar.
Przed domem Gerberta zauważyłem wózek z dzieckiem.

Celownik:
(komu? czemu?)
GerbertowiZaproponowałem Gerbertowi dwa tematy.
Gerbertowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Przyglądam się Gerbertowi.
Gerbertowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Dzięki Gerbertowi święta nabrały nowego wymiaru.

Biernik:
(kogo? co?)
GerbertaGerberta zaświerzbiały ręce.
Spojrzał na Gerberta z zaciekawieniem.
Popatrzyłam na Gerberta przekonana, że zacznie mówić dalej.
Nieśmiało gładzi Gerberta po włosach.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Gerberta.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
GerbertemZobacz wywiad z Gerbertem oraz innymi uczestnikami finału.
Siedzieliśmy z Gerbertem na kanapie.
Powinnam jednak pojechać z Gerbertem.
Ja z Gerbertem siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Przez chwilę oboje z Gerbertem patrzyli na siebie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
GerberciePrzygotowuje książkę o Gerbercie.
A przecież nikt inaczej o Gerbercie nie pisał.
Dziś napiszę o Gerbercie.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Gerbercie.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Gerbercie.

Wołacz:
(hej!)
GerbercieWitaj Gerbercie!
Dzień dobry Gerbercie!
Gerbercie! Gdzie jesteś?
Dziękuję Gerbercie za rozmowę!
Dobranoc Gerbercie!