Odmiana imienia Gerardunia przez przypadki

Gerardunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Gerardunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Gerarduni

Celownik
(komu? czemu?):Gerarduni

Biernik
(kogo? co?):Gerardunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Gerardunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Gerarduni

Wołacz
(hej!):Gerarduniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
GerarduniaDziś dowiedziałam się, że ma na imię Gerardunia.
Gerardunia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Mam na imię Gerardunia.
Moje drugie imię to właśnie Gerardunia.
Dobrze, że Gerardunia grzecznie śpi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
GerarduniUstaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Gerarduni.
W sobotę są urodziny Gerarduni.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Gerarduni.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Gerarduni.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Gerarduni.

Celownik:
(komu? czemu?)
GerarduniDzięki Gerarduni mamy kolejny artykuł po polsku.
Tego Gerarduni było już za wiele.
Chciałam szybko pochwalić się Gerarduni.
Gerarduni udało się usłyszeć tylko parę słów.
Korzysta z okazji, by wyznać Gerarduni miłość.

Biernik:
(kogo? co?)
GerardunięKiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Gerardunię.
Obserwuję Gerardunię bardzo uważnie.
Spojrzałam na Gerardunię.
Postaram się namówić Gerardunię na spacer.
Przyniesiona przez Gerardunię kawa okazała się tą nieco gorszą.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
GerarduniąDzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Gerardunią.
Jadę na wycieczkę razem z Gerardunią.
Sprzątam pokój z Gerardunią.
Pracuję razem z Gerardunią.
Razem z Gerardunią zrobiłyśmy obiad.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
GerarduniArtykuł o Gerarduni wywołał burzę w mediach.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Gerarduni.
Przygotowuje książkę o Gerarduni.
Tej nocy po raz pierwszy śniłam o Gerarduni.
Chciałbym być teraz przy Gerarduni.

Wołacz:
(hej!)
GerarduniuGerarduniu! Gdzie jesteś?
Hej Gerarduniu!
Dobranoc Gerarduniu!
Gdzie jesteś Gerarduniu!?
Dobry wieczór Gerarduniu!