Odmiana imienia Gardomir przez przypadki

Gardomir imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Gardomir

Dopełniacz
(kogo? czego?):Gardomira

Celownik
(komu? czemu?):Gardomirowi

Biernik
(kogo? co?):Gardomira

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Gardomirem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Gardomirze

Wołacz
(hej!):Gardomirze!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
GardomirAutorem artykułu jest Gardomir.
Gardomir nie umie grać na gitarze.
Moje drugie imię to właśnie Gardomir.
Gardomir chce pójść ze mną na dyskotekę.
Na drugie imię mam Gardomir.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
GardomiraPrzed domem Gardomira zauważyłem wózek z dzieckiem.
Póki co dodaję zdjęcia Gardomira z wakacji.
W sobotę są urodziny Gardomira.
Nie lubię Gardomira.
Dla Gardomira ten pies jest naprawdę bezcenny.

Celownik:
(komu? czemu?)
GardomirowiGardomirowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Kto wie, może Gardomirowi wyjdzie do na dobre.
Daję Gardomirowi, to co najlepsze we mnie.
Zostawiam Gardomirowi karteczkę i już mnie nie ma.
Słoik z kawą wyleciał Gardomirowi z rąk.

Biernik:
(kogo? co?)
GardomiraSierżant wpatrywał się w Gardomira jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Na Gardomira spłynęła niewymowna ulga.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Gardomira.
Lubię Gardomira.
Spotkałam Gardomira w sklepie, kupowała świeże bułeczki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
GardomiremRefleksyjnie po spotkaniu z Gardomirem.
Ja z Gardomirem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Przez chwilę oboje z Gardomirem patrzyli na siebie.
Idę na spacer z Gardomirem.
Tym razem korespondowałam z Gardomirem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
GardomirzeZapraszam na film dokumentalny o Gardomirze.
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Gardomirze.
A przecież nikt inaczej o Gardomirze nie pisał.
Pamiętajmy o Gardomirze i jej rodzinie.
Przygotowuje książkę o Gardomirze.

Wołacz:
(hej!)
GardomirzeGardomirze! Gdzie jesteś?
Dziękuję Gardomirze za rozmowę!
Dobry wieczór Gardomirze!
Witaj Gardomirze!
Gardomirze! Uważaj!