Odmiana imienia Gallunia przez przypadki

Gallunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Gallunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Galluni

Celownik
(komu? czemu?):Galluni

Biernik
(kogo? co?):Gallunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Gallunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Galluni

Wołacz
(hej!):Galluniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
GalluniaMoje drugie imię to właśnie Gallunia.
Autorem artykułu jest Gallunia.
Gallunia nie umie śpiewać.
Jeśli jednak przegrasz, Gallunia zostaje z nami.
Na drugie imię mam Gallunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
GalluniJadę do Galluni.
Zaproszenia na urodziny Galluni są gotowe.
Przedwczoraj były urodziny Galluni.
Postanowiłam zadzwonić do Galluni i chłopaków.
Rodzina Galluni zginęła w wypadku samochodowym.

Celownik:
(komu? czemu?)
GalluniDzięki Galluni mamy kolejny artykuł po polsku.
Nie wiem, co powiedzieć Galluni.
Zerwał jabłko i podał je Galluni.
Tego Galluni było już za wiele.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Galluni.

Biernik:
(kogo? co?)
GallunięPostaram się namówić Gallunię na spacer.
Widziałem dzisiaj Gallunię z mojej klasy.
Spojrzałam na Gallunię w wymownym geście.
Spoglądam na Gallunię.
Czekałam na Gallunię w kawiarni.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
GalluniąPracuję razem z Gallunią.
Wymyśliłam z Gallunią nową zabawę.
Sprzątam pokój razem z Gallunią.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Gallunią.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Gallunią na krytym basenie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
GalluniAnna sama już nie wie, co myśleć o Galluni.
Rozmawiam o Galluni.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Galluni.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Galluni.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Galluni.

Wołacz:
(hej!)
GalluniuDzień dobry Galluniu!
Dobry wieczór Galluniu!
Hej Galluniu!
Gdzie jesteś Galluniu!?
Galluniu! Gdzie jesteś?