Odmiana imienia Gallka przez przypadki

Gallka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Gallka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Gallki

Celownik
(komu? czemu?):Gallce

Biernik
(kogo? co?):Gallkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Gallką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Gallce

Wołacz
(hej!):Gallko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
GallkaAutorem niniejszego tekstu jest Gallka.
Gallka nie umie śpiewać.
Gallka nie umie grać na gitarze.
Gallka ma katar i źle się czuje.
Gallka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
GallkiByłam pełna uznania dla rozwoju Gallki.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Gallki.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Gallki.
Tata Gallki sam opatrzył mi nogę.
Przedwczoraj były urodziny Gallki.

Celownik:
(komu? czemu?)
GallceZostawiam Gallce karteczkę i już mnie nie ma.
Proszę Gallce nie dokuczać!
Napisałem wiersz dzięki Gallce.
Coś muszę Gallce powiedzieć, stoi i czeka.
Korzysta z okazji, by wyznać Gallce miłość.

Biernik:
(kogo? co?)
GallkęWidzę Gallkę.
Patrzy na Gallkę wyczekująco.
Popatrzyłam na Gallkę przekonana, że zacznie mówić dalej.
Na Gallkę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Spojrzałam na Gallkę w wymownym geście.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
GallkąWieczorem z Gallką znowu idziemy na spacer.
Obie z Gallką miałyśmy ochotę skakać do góry.
Powinnam jednak pojechać z Gallką.
Ja z Gallką chcemy się przebrać za wampiry.
Sprzątam pokój razem z Gallką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
GallceKiedyś tam chciałam napisać o Gallce.
Teraz chcę napisać parę słów o Gallce.
Myślę o Gallce.
Czasami myślę sobie o Gallce.
Na koniec parę słów o Gallce.

Wołacz:
(hej!)
GallkoGallko! Wróć do mnie!
Cześć Gallko!
Dobranoc Gallko!
Gdzie jesteś Gallko!?
Dobry wieczór Gallko!