Odmiana imienia Galinka przez przypadki

Galinka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Galinka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Galinki

Celownik
(komu? czemu?):Galince

Biernik
(kogo? co?):Galinkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Galinką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Galince

Wołacz
(hej!):Galinko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
GalinkaDla mnie było już jasne, ze Galinka umiera.
Autorem niniejszego tekstu jest Galinka.
Co robi Galinka?
Gdzie jest Galinka?
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Galinka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
GalinkiSzkoda że Galinki prawie że w ogóle nie ma.
Dla Galinki ten pies jest naprawdę bezcenny.
Ręka Galinki uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Najbardziej polubiłam ojca Galinki.
Szukałem linków do strony Galinki.

Celownik:
(komu? czemu?)
GalinceKorzysta z okazji, by wyznać Galince miłość.
Powiedz wszystkim i Galince, że nic mi nie jest.
Napisałem wiersz dzięki Galince.
Dzięki Galince mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Zaproponowałem Galince dwa tematy.

Biernik:
(kogo? co?)
GalinkęCałość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Galinkę.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Galinkę.
Na Galinkę spłynęła niewymowna ulga.
Spojrzał na Galinkę z zaciekawieniem.
Patrzy na Galinkę wyczekująco.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
GalinkąA sytuacja z Galinką rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Przez chwilę oboje z Galinką patrzyli na siebie.
Ja z Galinką coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Siedzieliśmy z Galinką na kanapie.
Obie z Galinką miałyśmy ochotę skakać do góry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
GalinceZapraszam na film dokumentalny o Galince.
A o Galince to i słowa rzec nie umiał.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Galince.
Wspominam o Galince.
Kiedyś chciałam napisać o Galince.

Wołacz:
(hej!)
GalinkoCześć Galinko!
Galinko! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Galinko!?
Hej Galinko!
Dobry wieczór Galinko!