Odmiana imienia Franula przez przypadki

Franula imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Franula

Dopełniacz
(kogo? czego?):Franuli

Celownik
(komu? czemu?):Franuli

Biernik
(kogo? co?):Franulę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Franulą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Franuli

Wołacz
(hej!):Franulo!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
FranulaDla mnie było już jasne, ze Franula umiera.
Moje drugie imię to właśnie Franula.
Mam na imię Franula.
Za chwilę wróci Franula z lasu.
Jutro Franula wyjdzie ze szpitala.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
FranuliPrzyglądałam się dłoniom Franuli.
Dziadek Franuli w tym czasie miał chorą rękę.
Póki co dodaję zdjęcia Franuli z wakacji.
Zostało sto dni do narodzin Franuli.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Franuli.

Celownik:
(komu? czemu?)
FranuliDopiero teraz zrozumiałem, że Franuli coś się stało.
Musiałam się zwierzyć Franuli.
Tym razem nie damy Franuli dojść do głosu.
Proszę Franuli nie dokuczać!
Zostawiam Franuli karteczkę i już mnie nie ma.

Biernik:
(kogo? co?)
FranulęPoznałam paru fajnych ludzi, w tym Franulę.
Spojrzałem znacząco na Franulę.
Nieśmiało gładzi Franulę po włosach.
W Franulę nagle coś wstąpiło.
Przed wejściem spotkaliśmy Franulę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
FranuląPrzez chwilę oboje z Franulą patrzyli na siebie.
Śpiewam z Franulą.
Ja z Franulą siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Weekend spędzony z Franulą był przesympatyczny.
Razem z Franulą wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
FranuliKiedyś tam chciałam napisać o Franuli.
Dyskutuję o Franuli.
A o Franuli to i słowa rzec nie umiał.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Franuli.
Przynajmniej tak myślał tata o Franuli.

Wołacz:
(hej!)
FranuloDzień dobry Franulo!
Gdzie jesteś Franulo!?
Dobranoc Franulo!
Witaj Franulo!
Hej Franulo!