Odmiana imienia Franklinek przez przypadki

Franklinek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Franklinek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Franklinka

Celownik
(komu? czemu?):Franklinkowi

Biernik
(kogo? co?):Franklinka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Franklinkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Franklinku

Wołacz
(hej!):Franklinku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
FranklinekCo robi Franklinek?
Autorem niniejszego tekstu jest Franklinek.
Franklinek ma katar i źle się czuje.
Mam na imię Franklinek.
Ma na imię Franklinek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
FranklinkaRano gdy wstałem obudził mnie wrzask Franklinka.
Rozalia podeszła do Franklinka.
Nie lubię Franklinka.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Franklinka.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Franklinka.

Celownik:
(komu? czemu?)
FranklinkowiChciałam szybko pochwalić się Franklinkowi.
Rozalia z troską przyglądała się Franklinkowi.
Przyglądam się Franklinkowi.
Franklinkowi włosy stanęły dęba na głowie.
Dzięki Franklinkowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.

Biernik:
(kogo? co?)
FranklinkaFranklinka zaczęło to nieco irytować.
Patrzy na Franklinka wyczekująco.
Spojrzałem znacząco na Franklinka.
Odprowadziłam Franklinka do wyjścia.
Chwyciła Franklinka za rękaw płaszcza.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
FranklinkiemZginął w pojedynku z Franklinkiem.
Obie z Franklinkiem miałyśmy ochotę skakać do góry.
Śpiewam z Franklinkiem.
Jadę z Franklinkiem na dyskotekę.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Franklinkiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
FranklinkuWczoraj wspomniałam o Franklinku z moim tatą.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Franklinku.
Piszę o Franklinku.
Mowa oczywiście o Franklinku.
Myślał o Franklinku i o swoim życiu.

Wołacz:
(hej!)
FranklinkuDziękuję Franklinku za rozmowę!
Cześć Franklinku!
Dobranoc Franklinku!
Franklinku! Gdzie jesteś?
Witaj Franklinku!