Odmiana imienia Fenusia przez przypadki

Fenusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Fenusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Fenusi

Celownik
(komu? czemu?):Fenusi

Biernik
(kogo? co?):Fenusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Fenusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Fenusi

Wołacz
(hej!):Fenusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
FenusiaFenusia nie umie śpiewać.
Autorem artykułu jest Fenusia.
Fenusia nie umie grać na gitarze.
Dziś Fenusia ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Fenusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
FenusiLubię śpiewać zwłaszcza dla Fenusi.
Piszę list do Fenusi.
Przed sobą ujrzałam rękę Fenusi.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Fenusi.
Serce Fenusi stanęło na moment.

Celownik:
(komu? czemu?)
FenusiCoś muszę Fenusi powiedzieć, stoi i czeka.
Ten nie pozostał dłużny Fenusi.
Chciałam szybko pochwalić się Fenusi.
Nie wiem, co powiedzieć Fenusi.
Musiałam się zwierzyć Fenusi.

Biernik:
(kogo? co?)
FenusięFenusię zaczęło to nieco irytować.
Spojrzał na Fenusię i uśmiechnął się.
Popatrzyłam na Fenusię przekonana, że zacznie mówić dalej.
Przed sesją zapytałam Fenusię co lubi.
Sierżant wpatrywał się w Fenusię jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
FenusiąZginął w pojedynku z Fenusią.
Rozmawiam z Fenusią.
Powinnam jednak pojechać z Fenusią.
Razem z Fenusią przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Refleksyjnie po spotkaniu z Fenusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
FenusiPrzez chwilę pomyślałam o Fenusi.
Związana jest z nią legenda o Fenusi.
Kiedyś tam chciałam napisać o Fenusi.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Fenusi.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Fenusi.

Wołacz:
(hej!)
FenusiuDobranoc Fenusiu!
Witaj Fenusiu!
Fenusiu! Wróć do mnie!
Hej Fenusiu!
Fenusiu! Uważaj!