Odmiana imienia Febronka przez przypadki

Febronka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Febronka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Febronki

Celownik
(komu? czemu?):Febronce

Biernik
(kogo? co?):Febronkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Febronką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Febronce

Wołacz
(hej!):Febronko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
FebronkaDobrze, że Febronka grzecznie śpi.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Febronka.
Ja i Febronka nie wiedziałyśmy, co robić.
Dziś Febronka ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Jak już wiecie mam na imię Febronka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
FebronkiRozalia podeszła do Febronki.
Febronki siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Febronki.
Tata Febronki opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Dziadek Febronki w tym czasie miał chorą rękę.

Celownik:
(komu? czemu?)
FebronceZszedłem z drogi Febronce i usiadłem w fotelu.
Powiedz wszystkim i Febronce, że nic mi nie jest.
Korzysta z okazji, by wyznać Febronce miłość.
Przyglądam się Febronce.
Febronce włosy stanęły dęba na głowie.

Biernik:
(kogo? co?)
FebronkęLubię Febronkę.
Patrzył na Febronkę z pełnym zgrozy podziwem.
Patrzył na Febronkę wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Nieśmiało gładzi Febronkę po włosach.
Kacper patrzył na Febronkę ze zdumieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
FebronkąIdę na spacer z Febronką.
Oboje z Febronką kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Obie z Febronką postawiłyśmy na zmiany.
Ja z Febronką siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Dorota spotkała się z Febronką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
FebroncePosiadam całą serię powieści tego autora o Febronce.
Śpiewam o Febronce.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Febronce.
Myślę o Febronce.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Febronce.

Wołacz:
(hej!)
FebronkoDzień dobry Febronko!
Dobranoc Febronko!
Witaj Febronko!
Febronko! Gdzie jesteś?
Dziękuję Febronko za rozmowę!