Odmiana imienia Febron przez przypadki

Febron imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Febron

Dopełniacz
(kogo? czego?):Febrona

Celownik
(komu? czemu?):Febronowi

Biernik
(kogo? co?):Febrona

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Febronem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Febronie

Wołacz
(hej!):Febronie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
FebronDobrze, że Febron grzecznie śpi.
Ma na imię Febron.
Moje drugie imię to właśnie Febron.
Febron chce pójść ze mną na dyskotekę.
Jeśli jednak przegrasz, Febron zostaje z nami.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
FebronaDziadek Febrona w tym czasie miał chorą rękę.
Rodzina Febrona zginęła w wypadku samochodowym.
Jadę do Febrona.
Wysyłam list do Febrona.
Tata Febrona poszedł otworzyć drzwi.

Celownik:
(komu? czemu?)
FebronowiOpowiadam Febronowi o swoich zainteresowaniach.
Coś muszę Febronowi powiedzieć, stoi i czeka.
Oddaję Febronowi list.
Co tej Febronowi po głowie chodzi?
Daję Febronowi, to co najlepsze we mnie.

Biernik:
(kogo? co?)
FebronaPrzed sesją zapytałam Febrona co lubi.
Spojrzała na Febrona jeszcze raz.
Spoglądam na Febrona.
Sierżant wpatrywał się w Febrona jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Chwyciła Febrona za rękaw płaszcza.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
FebronemRazem z Febronem przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Siedzieliśmy z Febronem na ławce w parku.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Febronem.
Refleksyjnie po spotkaniu z Febronem.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Febronem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
FebronieNa koniec parę słów o Febronie.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Febronie.
Przez chwilę pomyślałam o Febronie.
Na pewno słyszałyście o Febronie.
W powrotnej drodze myślał o Febronie.

Wołacz:
(hej!)
FebronieDobry wieczór Febronie!
Febronie! Wróć do mnie!
Febronie! Uważaj!
Dzień dobry Febronie!
Hej Febronie!