Odmiana imienia Faustynka przez przypadki

Faustynka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Faustynka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Faustynki

Celownik
(komu? czemu?):Faustynce

Biernik
(kogo? co?):Faustynkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Faustynką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Faustynce

Wołacz
(hej!):Faustynko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
FaustynkaJeśli jednak przegrasz, Faustynka zostaje z nami.
Faustynka nie umie grać na gitarze.
Dziś Faustynka ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Na drugie imię mam Faustynka.
Co robi Faustynka?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
FaustynkiDziadek Faustynki w tym czasie miał chorą rękę.
Najbardziej polubiłam ojca Faustynki.
Szkoda że Faustynki prawie że w ogóle nie ma.
Faustynki siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Postawa Faustynki była zupełnie inna.

Celownik:
(komu? czemu?)
FaustynceOczywiście każdy przyzna rację Faustynce.
Musiałam się zwierzyć Faustynce.
Kto wie, może Faustynce wyjdzie do na dobre.
Napisałem wiersz dzięki Faustynce.
Zszedłem z drogi Faustynce i usiadłem w fotelu.

Biernik:
(kogo? co?)
FaustynkęPoznałam paru fajnych ludzi, w tym Faustynkę.
Oszołomienie spadło teraz na Faustynkę i na moment odebrało mu wigor.
Pożegnali w końcu Faustynkę i wyszli razem.
Lubię Faustynkę.
Spojrzałam na Faustynkę w wymownym geście.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
FaustynkąPrzez chwilę oboje z Faustynką patrzyli na siebie.
Karolina miała się spotkać z Faustynką przed szkołą.
Razem z Faustynką podążyłam na górne piętro za blondynką.
Idę na spacer z Faustynką.
Sprzątam pokój razem z Faustynką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
FaustynceBardzo fajny blog o Faustynce.
Mamrotał coś o Faustynce, gdy podtrzymywał się ściany.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Faustynce.
To jest pieśń o Faustynce.
Wspominam o Faustynce.

Wołacz:
(hej!)
FaustynkoDziękuję Faustynko za rozmowę!
Faustynko! Uważaj!
Faustynko! Wróć do mnie!
Faustynko! Gdzie jesteś?
Gdzie jesteś Faustynko!?