Odmiana imienia Faustek przez przypadki

Faustek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Faustek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Faustka

Celownik
(komu? czemu?):Faustkowi

Biernik
(kogo? co?):Faustka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Faustkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Faustku

Wołacz
(hej!):Faustku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
FaustekFaustek nie umie śpiewać.
Ma na imię Faustek.
Dla mnie było już jasne, ze Faustek umiera.
Co robi Faustek?
Autorem artykułu jest Faustek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
FaustkaRodzina Faustka wyprowadziła się.
Przed domem Faustka zauważyłem wózek z dzieckiem.
Nie ma Faustka.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Faustka.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Faustka.

Celownik:
(komu? czemu?)
FaustkowiOpowiedziałam Faustkowi o przykrości która mnie spotkała.
Co tej Faustkowi po głowie chodzi?
Musiałam się zwierzyć Faustkowi.
Oczywiście każdy przyzna rację Faustkowi.
Rozalia z troską przyglądała się Faustkowi.

Biernik:
(kogo? co?)
FaustkaDoprowadził tym Faustka do stanu bliskiego apopleksji.
Spojrzała na Faustka jeszcze raz.
Na Faustka spłynęła niewymowna ulga.
Faustka natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Patrzył na Faustka wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
FaustkiemByliśmy z Faustkiem na jarmarku.
Siedzieliśmy z Faustkiem na ławce w parku.
Ja z Faustkiem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Faustkiem.
Obie z Faustkiem postawiłyśmy na zmiany.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
FaustkuZrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Faustku.
Pamiętam o Faustku.
Ten wiersz jest o Faustku.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Faustku.
A przecież nikt inaczej o Faustku nie pisał.

Wołacz:
(hej!)
FaustkuHej Faustku!
Dobranoc Faustku!
Dziękuję Faustku za rozmowę!
Gdzie jesteś Faustku!?
Faustku! Uważaj!