Odmiana imienia Fabiolka przez przypadki

Fabiolka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Fabiolka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Fabiolki

Celownik
(komu? czemu?):Fabiolce

Biernik
(kogo? co?):Fabiolkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Fabiolką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Fabiolce

Wołacz
(hej!):Fabiolko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
FabiolkaMa na imię Fabiolka.
Fabiolka ma katar i źle się czuje.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Fabiolka.
Dla mnie było już jasne, ze Fabiolka umiera.
Jeśli jednak przegrasz, Fabiolka zostaje z nami.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
FabiolkiUstaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Fabiolki.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Fabiolki.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Fabiolki.
Najbardziej polubiłam ojca Fabiolki.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Fabiolki.

Celownik:
(komu? czemu?)
FabiolceDzięki Fabiolce mamy kolejny artykuł po polsku.
Fabiolce przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Powiedz wszystkim i Fabiolce, że nic mi nie jest.
Zerwał jabłko i podał je Fabiolce.
Fabiolce włosy stanęły dęba na głowie.

Biernik:
(kogo? co?)
FabiolkęOdprowadziłam Fabiolkę do wyjścia.
Patrzył na Fabiolkę wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Przeprosiłam Fabiolkę i poszłam dalej.
Kacper patrzył na Fabiolkę ze zdumieniem.
Fabiolkę znalazłam w recepcji hotelu.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
FabiolkąJadę z Fabiolką na dyskotekę.
Obie z Fabiolką postawiłyśmy na zmiany.
Razem z Fabiolką znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Dorota spotkała się z Fabiolką.
Zostaliśmy z Fabiolką w salonie sami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
FabiolceTo jest pieśń o Fabiolce.
Chcę wiedzieć, co myślisz o Fabiolce.
Myślałam cały czas tylko o Fabiolce.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Fabiolce.
Mamrotał coś o Fabiolce, gdy podtrzymywał się ściany.

Wołacz:
(hej!)
FabiolkoFabiolko! Wróć do mnie!
Fabiolko! Uważaj!
Hej Fabiolko!
Dziękuję Fabiolko za rozmowę!
Witaj Fabiolko!