Odmiana imienia Ewodusia przez przypadki

Ewodusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ewodusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ewodusi

Celownik
(komu? czemu?):Ewodusi

Biernik
(kogo? co?):Ewodusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ewodusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ewodusi

Wołacz
(hej!):Ewodusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EwodusiaJutro Ewodusia wyjdzie ze szpitala.
Dziś Ewodusia ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Dobrze, że Ewodusia grzecznie śpi.
Dla mnie było już jasne, ze Ewodusia umiera.
Ewodusia nie umie śpiewać.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EwodusiPóźny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Ewodusi.
Jadę do Ewodusi.
Uroda Ewodusi miała potężną moc.
Rodzina Ewodusi wyprowadziła się.
Zaproszenia na urodziny Ewodusi są gotowe.

Celownik:
(komu? czemu?)
EwodusiMusiałam się zwierzyć Ewodusi.
Korzysta z okazji, by wyznać Ewodusi miłość.
Od początku próbujemy pomóc Ewodusi.
Ja na pewno przekaże swój procent Ewodusi.
Dzięki Ewodusi święta nabrały nowego wymiaru.

Biernik:
(kogo? co?)
EwodusięPatrzę na Ewodusię i nic nie rozumiem.
Podchodzi, całuje Ewodusię i idzie do wyjścia.
Na Ewodusię moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Pożegnali w końcu Ewodusię i wyszli razem.
Zdjęcie przesłane przez Ewodusię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EwodusiąKasia z Ewodusią mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Oboje z Ewodusią wybuchliśmy śmiechem.
Ja z Ewodusią chcemy się przebrać za wampiry.
Razem z Ewodusią podążyłam na górne piętro za blondynką.
Zostanę tu tylko z Ewodusią i chłopakami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EwodusiW powrotnej drodze myślał o Ewodusi.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Ewodusi.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Ewodusi.
Mamrotał coś o Ewodusi, gdy podtrzymywał się ściany.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Ewodusi.

Wołacz:
(hej!)
EwodusiuHej Ewodusiu!
Ewodusiu! Wróć do mnie!
Dobry wieczór Ewodusiu!
Dobranoc Ewodusiu!
Ewodusiu! Gdzie jesteś?