Odmiana imienia Ewodiusz przez przypadki

Ewodiusz imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ewodiusz

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ewodiusza

Celownik
(komu? czemu?):Ewodiuszowi

Biernik
(kogo? co?):Ewodiusza

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ewodiuszem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ewodiuszu

Wołacz
(hej!):Ewodiuszu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EwodiuszCo robi Ewodiusz?
Ewodiusz tego nie widzi.
Ewodiusz nie umie grać na gitarze.
Jeśli jednak przegrasz, Ewodiusz zostaje z nami.
Ewodiusz ma katar i źle się czuje.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EwodiuszaPiszę list do Ewodiusza.
Serce Ewodiusza stanęło na moment.
Rodzina Ewodiusza wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Przed domem Ewodiusza zauważyłem wózek z dzieckiem.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Ewodiusza.

Celownik:
(komu? czemu?)
EwodiuszowiDzięki Ewodiuszowi święta nabrały nowego wymiaru.
Zaproponowałem Ewodiuszowi dwa tematy.
Ewodiuszowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Zszedłem z drogi Ewodiuszowi i usiadłem w fotelu.
Ewodiuszowi włosy stanęły dęba na głowie.

Biernik:
(kogo? co?)
EwodiuszaŚmiał się głośno, wesoło i patrzał na Ewodiusza bardzo przyjaźnie.
Kawę kupioną przez Ewodiusza wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Widzę Ewodiusza.
Patrzy na Ewodiusza wyczekująco.
Spojrzałem znacząco na Ewodiusza.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EwodiuszemW praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Ewodiuszem.
Dwa dni temu miałam z Ewodiuszem śmieszną przygodę.
Wieczorem z Ewodiuszem znowu idziemy na spacer.
Obie z Ewodiuszem miałyśmy ochotę skakać do góry.
Śpiewam z Ewodiuszem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EwodiuszuW powrotnej drodze myślał o Ewodiuszu.
Dziś napiszę o Ewodiuszu.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Ewodiuszu.
Tej nocy po raz pierwszy śniłam o Ewodiuszu.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Ewodiuszu.

Wołacz:
(hej!)
EwodiuszuEwodiuszu! Gdzie jesteś?
Dzień dobry Ewodiuszu!
Ewodiuszu! Wróć do mnie!
Dobranoc Ewodiuszu!
Witaj Ewodiuszu!