Odmiana imienia Ewelka przez przypadki

Ewelka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ewelka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ewelki

Celownik
(komu? czemu?):Ewelce

Biernik
(kogo? co?):Ewelkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ewelką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ewelce

Wołacz
(hej!):Ewelko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EwelkaDziś Ewelka ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Ewelka nie umie grać na gitarze.
Moje drugie imię to właśnie Ewelka.
Jak już wiecie mam na imię Ewelka.
Na drugie imię mam Ewelka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EwelkiMuszę pochwalić pomysł Ewelki.
Zbieramy na nowy wózek dla Ewelki.
W słuchawce usłyszałam głos Ewelki.
Zostało sto dni do narodzin Ewelki.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Ewelki.

Celownik:
(komu? czemu?)
EwelceEwelce przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Tego Ewelce było już za wiele.
Ten nie pozostał dłużny Ewelce.
Korzysta z okazji, by wyznać Ewelce miłość.
Zerwał jabłko i podał je Ewelce.

Biernik:
(kogo? co?)
EwelkęW końcu obudzili Ewelkę, żeby ich ratował.
Spoglądam na Ewelkę.
Popatrzyłam na Ewelkę przekonana, że zacznie mówić dalej.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Ewelkę.
Lubię Ewelkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EwelkąWczoraj wracamy z Ewelką od lekarza.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Ewelką.
Powinnam jednak pojechać z Ewelką.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Ewelką.
Idę na spacer z Ewelką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EwelceZastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Ewelce.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Ewelce.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Ewelce.
Marzę o Ewelce.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Ewelce.

Wołacz:
(hej!)
EwelkoDobry wieczór Ewelko!
Hej Ewelko!
Dziękuję Ewelko za rozmowę!
Ewelko! Uważaj!
Ewelko! Gdzie jesteś?