Odmiana imienia Ewelinka przez przypadki

Ewelinka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ewelinka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ewelinki

Celownik
(komu? czemu?):Ewelince

Biernik
(kogo? co?):Ewelinkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ewelinką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ewelince

Wołacz
(hej!):Ewelinko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EwelinkaEwelinka tego nie widzi.
Autorem niniejszego tekstu jest Ewelinka.
Ewelinka nie umie śpiewać.
Ja i Ewelinka nie wiedziałyśmy, co robić.
Autorem artykułu jest Ewelinka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EwelinkiPrzedwczoraj były urodziny Ewelinki.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Ewelinki słychać.
Rodzina Ewelinki zginęła w wypadku samochodowym.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Ewelinki.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Ewelinki.

Celownik:
(komu? czemu?)
EwelinceZaproponowałem Ewelince dwa tematy.
Chciałam szybko pochwalić się Ewelince.
Tym razem nie damy Ewelince dojść do głosu.
Mam nadzieję, że Ewelince również się podoba.
Dzięki Ewelince święta nabrały nowego wymiaru.

Biernik:
(kogo? co?)
EwelinkęPoznałam paru fajnych ludzi, w tym Ewelinkę.
Patrzył na Ewelinkę z pełnym zgrozy podziwem.
Spoglądam na Ewelinkę.
Odprowadziłam Ewelinkę do wyjścia.
Przed wejściem spotkaliśmy Ewelinkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EwelinkąPrzez chwilę oboje z Ewelinką patrzyli na siebie.
Oboje z Ewelinką kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Ewelinką.
Jadę z Ewelinką na dyskotekę.
Razem z Ewelinką wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EwelinceArtykuł o Ewelince wywołał burzę w mediach.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Ewelince.
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Ewelince.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Ewelince.
Czasami myślę sobie o Ewelince.

Wołacz:
(hej!)
EwelinkoDobry wieczór Ewelinko!
Cześć Ewelinko!
Dobranoc Ewelinko!
Ewelinko! Gdzie jesteś?
Ewelinko! Wróć do mnie!