Odmiana imienia Ewelinek przez przypadki

Ewelinek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ewelinek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ewelinka

Celownik
(komu? czemu?):Ewelinkowi

Biernik
(kogo? co?):Ewelinka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ewelinkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ewelinku

Wołacz
(hej!):Ewelinku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EwelinekJak już wiecie mam na imię Ewelinek.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Ewelinek.
Za chwilę wróci Ewelinek z lasu.
Dobrze, że Ewelinek grzecznie śpi.
Ma na imię Ewelinek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EwelinkaOd razu zobaczyła ich mama Ewelinka.
Ręka Ewelinka uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Rodzina Ewelinka zginęła w wypadku samochodowym.
Zaproszenia na urodziny Ewelinka są gotowe.
W sobotę są urodziny Ewelinka.

Celownik:
(komu? czemu?)
EwelinkowiMama przyznała rację Ewelinkowi.
Ewelinkowi wpadły w ucho słowa piosenki.
Coś muszę Ewelinkowi powiedzieć, stoi i czeka.
Od początku próbujemy pomóc Ewelinkowi.
Proszę Ewelinkowi nie dokuczać!

Biernik:
(kogo? co?)
EwelinkaKiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Ewelinka.
Przed sesją zapytałam Ewelinka co lubi.
Przed wejściem spotkaliśmy Ewelinka.
Spojrzała na Ewelinka jeszcze raz.
Patrzył na Ewelinka z pełnym zgrozy podziwem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EwelinkiemDzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Ewelinkiem.
Razem z Ewelinkiem przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Razem z Ewelinkiem wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Siedzieliśmy z Ewelinkiem na ławce w parku.
Oboje z Ewelinkiem kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EwelinkuZastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Ewelinku.
Wszyscy dyskutują o Ewelinku.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Ewelinku.
Dyskutuję o Ewelinku.
Przygotowuje książkę o Ewelinku.

Wołacz:
(hej!)
EwelinkuHej Ewelinku!
Dobry wieczór Ewelinku!
Dzień dobry Ewelinku!
Dobranoc Ewelinku!
Gdzie jesteś Ewelinku!?