Odmiana imienia Eweliczek przez przypadki

Eweliczek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Eweliczek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Eweliczka

Celownik
(komu? czemu?):Eweliczkowi

Biernik
(kogo? co?):Eweliczka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Eweliczkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Eweliczku

Wołacz
(hej!):Eweliczku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EweliczekAutorem niniejszego tekstu jest Eweliczek.
Jak już wiecie mam na imię Eweliczek.
Ma na imię Eweliczek.
Jutro Eweliczek wyjdzie ze szpitala.
Dziś Eweliczek ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EweliczkaZobaczyłam uśmiechniętą twarz Eweliczka.
Póki co dodaję zdjęcia Eweliczka z wakacji.
Jadę do Eweliczka.
Postawa Eweliczka była zupełnie inna.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Eweliczka.

Celownik:
(komu? czemu?)
EweliczkowiZaproponowałem Eweliczkowi dwa tematy.
Dzięki Eweliczkowi mamy kolejny artykuł po polsku.
Eweliczkowi oczy błyszczą.
Oczywiście każdy przyzna rację Eweliczkowi.
Zszedłem z drogi Eweliczkowi i usiadłem w fotelu.

Biernik:
(kogo? co?)
EweliczkaNa Eweliczka moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Popatrzyłam na Eweliczka przekonana, że zacznie mówić dalej.
Spojrzałam na Eweliczka.
Przeprosiłam Eweliczka i poszłam dalej.
Eweliczka znalazłam w recepcji hotelu.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EweliczkiemJa z Eweliczkiem chcemy się przebrać za wampiry.
Powinnam jednak pojechać z Eweliczkiem.
Sprzątam pokój z Eweliczkiem.
Razem z Eweliczkiem znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Zostaliśmy z Eweliczkiem w salonie sami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EweliczkuMamrotał coś o Eweliczku, gdy podtrzymywał się ściany.
Zastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Eweliczku.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Eweliczku.
W powrotnej drodze myślał o Eweliczku.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Eweliczku.

Wołacz:
(hej!)
EweliczkuEweliczku! Uważaj!
Dziękuję Eweliczku za rozmowę!
Dobranoc Eweliczku!
Cześć Eweliczku!
Hej Eweliczku!