Odmiana imienia Ewdokusia przez przypadki

Ewdokusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ewdokusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ewdokusi

Celownik
(komu? czemu?):Ewdokusi

Biernik
(kogo? co?):Ewdokusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ewdokusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ewdokusi

Wołacz
(hej!):Ewdokusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EwdokusiaEwdokusia ma katar i źle się czuje.
Ewdokusia chce pójść ze mną na spacer.
Ewdokusia nie umie grać na gitarze.
Gdzie jest Ewdokusia?
Ewdokusia tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EwdokusiPrzez cały dzień czułam wzrok Ewdokusi na sobie.
Uroda Ewdokusi miała potężną moc.
W domu babci Ewdokusi od zawsze stał stary zegar.
Tata Ewdokusi opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Wysyłam list do Ewdokusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
EwdokusiKto wie, może Ewdokusi wyjdzie do na dobre.
Dzięki Ewdokusi mamy kolejny artykuł po polsku.
Kupiłem Ewdokusi magnes na lodówkę.
Opowiadam Ewdokusi o swoich zainteresowaniach.
Co tej Ewdokusi po głowie chodzi?

Biernik:
(kogo? co?)
EwdokusięObserwuję Ewdokusię bardzo uważnie.
Ewdokusię natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
W Ewdokusię nagle coś wstąpiło.
Kawę kupioną przez Ewdokusię wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Podchodzi, całuje Ewdokusię i idzie do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EwdokusiąJadę na wycieczkę razem z Ewdokusią.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Ewdokusią.
Weekend spędzony z Ewdokusią był przesympatyczny.
Dwa dni temu miałam z Ewdokusią śmieszną przygodę.
Oboje z Ewdokusią wybuchliśmy śmiechem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EwdokusiKiedyś tam chciałam napisać o Ewdokusi.
Na koniec parę słów o Ewdokusi.
Przygotowuje książkę o Ewdokusi.
Na pewno słyszałyście o Ewdokusi.
Dobrze, że wspomniałeś o Ewdokusi.

Wołacz:
(hej!)
EwdokusiuDobranoc Ewdokusiu!
Ewdokusiu! Gdzie jesteś?
Dobry wieczór Ewdokusiu!
Witaj Ewdokusiu!
Ewdokusiu! Uważaj!