Odmiana imienia Eustaszek przez przypadki

Eustaszek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Eustaszek

Dopełniacz
(kogo? czego?):

Celownik
(komu? czemu?):Eustaszka

Biernik
(kogo? co?):

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Eustaszkowi

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Eustaszka

Wołacz
(hej!):Eustaszku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EustaszekMam na imię Eustaszek.
W domu Eustaszek często urządza rodzicom pokazy mody.
Ma na imię Eustaszek.
Ja i Eustaszek nie wiedziałyśmy, co robić.
Eustaszek ma katar i źle się czuje.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
Na korytarzu blisko pokoju stało kilka osób.
Od razu zobaczyła ich mama .
Najbardziej polubiłam ojca .
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery .
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania .

Celownik:
(komu? czemu?)
EustaszkaEustaszka oczy błyszczą.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Eustaszka.
Tego Eustaszka było już za wiele.
Przyglądam się Eustaszka.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Eustaszka coś się stało.

Biernik:
(kogo? co?)
Obserwuję bardzo uważnie.
Postaram się namówić na spacer.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam .
zaczęło to nieco irytować.
Patrzył na wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EustaszkowiJadę na wycieczkę razem z Eustaszkowi.
Pracuję razem z Eustaszkowi.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Eustaszkowi.
Zginął w pojedynku z Eustaszkowi.
Obie z Eustaszkowi postawiłyśmy na zmiany.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EustaszkaZapraszam na film dokumentalny o Eustaszka.
Dziś napiszę o Eustaszka.
Powoli spełniam swoje marzenia o Eustaszka.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Eustaszka.
A przecież nikt inaczej o Eustaszka nie pisał.

Wołacz:
(hej!)
EustaszkuWitaj Eustaszku!
Dzień dobry Eustaszku!
Hej Eustaszku!
Gdzie jesteś Eustaszku!?
Eustaszku! Wróć do mnie!