Odmiana imienia Eulogiś przez przypadki

Eulogiś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Eulogiś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Eulogisia

Celownik
(komu? czemu?):Eulogisiowi

Biernik
(kogo? co?):Eulogisia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Eulogisiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Eulogisiu

Wołacz
(hej!):Eulogisiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EulogiśAutorem niniejszego tekstu jest Eulogiś.
Na drugie imię mam Eulogiś.
Eulogiś nie umie śpiewać.
Dla mnie było już jasne, ze Eulogiś umiera.
Eulogiś wraca do domu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EulogisiaPrzed sobą ujrzałam rękę Eulogisia.
Dla Eulogisia ten pies jest naprawdę bezcenny.
W sobotę są urodziny Eulogisia.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Eulogisia.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Eulogisia.

Celownik:
(komu? czemu?)
EulogisiowiZaproponowałem Eulogisiowi dwa tematy.
Zerwał jabłko i podał je Eulogisiowi.
Chciałam szybko pochwalić się Eulogisiowi.
Eulogisiowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Dzięki Eulogisiowi mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik:
(kogo? co?)
EulogisiaOszołomienie spadło teraz na Eulogisia i na moment odebrało mu wigor.
Kawę kupioną przez Eulogisia wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Patrzy na Eulogisia wyczekująco.
Spotkałam Eulogisia w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Przyniesiona przez Eulogisia kawa okazała się tą nieco gorszą.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EulogisiemKarolina miała się spotkać z Eulogisiem przed szkołą.
Dwa dni temu miałam z Eulogisiem śmieszną przygodę.
Obie z Eulogisiem miałyśmy ochotę skakać do góry.
Tym razem korespondowałam z Eulogisiem.
Razem z Eulogisiem zrobiłyśmy obiad.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EulogisiuTen wiersz jest o Eulogisiu.
Na pewno słyszałyście o Eulogisiu.
Na koniec parę słów o Eulogisiu.
Zastanawiam się dlaczego wspomniałeś o Eulogisiu.
Mówimy tu oczywiście o Eulogisiu.

Wołacz:
(hej!)
EulogisiuEulogisiu! Wróć do mnie!
Eulogisiu! Uważaj!
Dziękuję Eulogisiu za rozmowę!
Dobranoc Eulogisiu!
Dobry wieczór Eulogisiu!