Odmiana imienia Eufrazja przez przypadki

Eufrazja imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Eufrazja

Dopełniacz
(kogo? czego?):Eufrazji

Celownik
(komu? czemu?):Eufrazji

Biernik
(kogo? co?):Eufrazję

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Eufrazją

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Eufrazji

Wołacz
(hej!):Eufrazjo!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EufrazjaEufrazja ma katar i źle się czuje.
Moje drugie imię to właśnie Eufrazja.
Eufrazja nie umie grać na gitarze.
W domu Eufrazja często urządza rodzicom pokazy mody.
Za chwilę wróci Eufrazja z lasu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EufrazjiSerdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Eufrazji.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Eufrazji.
Tym razem prezentujemy wystawę Eufrazji.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Eufrazji.
Tata Eufrazji sam opatrzył mi nogę.

Celownik:
(komu? czemu?)
EufrazjiNapisałem wiersz dzięki Eufrazji.
Przyglądam się Eufrazji.
Powiedz wszystkim i Eufrazji, że nic mi nie jest.
Tym razem nie damy Eufrazji dojść do głosu.
Dzięki Eufrazji mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik:
(kogo? co?)
EufrazjęSpojrzałam na Eufrazję w wymownym geście.
Na Eufrazję spłynęła niewymowna ulga.
Spojrzałam na Eufrazję.
Widziałem dzisiaj Eufrazję z mojej klasy.
Spojrzał na Eufrazję i uśmiechnął się.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EufrazjąSprzątam pokój razem z Eufrazją.
Ja z Eufrazją coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Sprzątam pokój z Eufrazją.
Wymyśliłam z Eufrazją nową zabawę.
Rozmawiam z Eufrazją.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EufrazjiMuszę Ci powiedzieć prawdę o Eufrazji.
Chcę wiedzieć, co myślisz o Eufrazji.
Śpiewam o Eufrazji.
Kiedyś chciałam napisać o Eufrazji.
Dobrze, że wspomniałeś o Eufrazji.

Wołacz:
(hej!)
EufrazjoHej Eufrazjo!
Witaj Eufrazjo!
Gdzie jesteś Eufrazjo!?
Eufrazjo! Uważaj!
Eufrazjo! Wróć do mnie!