Odmiana imienia Eufemusia przez przypadki

Eufemusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Eufemusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Eufemusi

Celownik
(komu? czemu?):Eufemusi

Biernik
(kogo? co?):Eufemusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Eufemusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Eufemusi

Wołacz
(hej!):Eufemusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EufemusiaAutorem niniejszego tekstu jest Eufemusia.
Eufemusia chce pójść ze mną na dyskotekę.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Eufemusia.
Eufemusia nie umie śpiewać.
Dopiero do mnie dotarło, że Eufemusia już tu jest.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EufemusiRodzina Eufemusi wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Eufemusi.
Prosimy o pomoc dla Eufemusi.
Tym razem prezentujemy wystawę Eufemusi.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Eufemusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
EufemusiDaję Eufemusi, to co najlepsze we mnie.
Rozalia z troską przyglądała się Eufemusi.
Od początku próbujemy pomóc Eufemusi.
Tym razem nie damy Eufemusi dojść do głosu.
Eufemusi wpadły w ucho słowa piosenki.

Biernik:
(kogo? co?)
EufemusięSpojrzał na Eufemusię z zaciekawieniem.
Spojrzałam na Eufemusię jak dopisuje kolejne literki.
Kacper patrzył na Eufemusię ze zdumieniem.
Spojrzałam na Eufemusię.
Spoglądam na Eufemusię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EufemusiąSiedzieliśmy z Eufemusią na kanapie.
Siedzieliśmy z Eufemusią przy basenie.
Dorota spotkała się z Eufemusią.
Sprzątam pokój z Eufemusią.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Eufemusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EufemusiZastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Eufemusi.
Ten wiersz jest o Eufemusi.
Pamiętam o Eufemusi.
Nie wspomniałem na początku o Eufemusi.
Myślał o Eufemusi i o swoim życiu.

Wołacz:
(hej!)
EufemusiuEufemusiu! Uważaj!
Hej Eufemusiu!
Dziękuję Eufemusiu za rozmowę!
Eufemusiu! Gdzie jesteś?
Witaj Eufemusiu!