Odmiana imienia Eufemka przez przypadki

Eufemka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Eufemka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Eufemki

Celownik
(komu? czemu?):Eufemce

Biernik
(kogo? co?):Eufemkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Eufemką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Eufemce

Wołacz
(hej!):Eufemko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EufemkaDziś dowiedziałam się, że ma na imię Eufemka.
Za chwilę wróci Eufemka z lasu.
Ja i Eufemka nie wiedziałyśmy, co robić.
Dla mnie było już jasne, ze Eufemka umiera.
Eufemka tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EufemkiPrzepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Eufemki.
Rodzina Eufemki wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Eufemki.
Zostało sto dni do narodzin Eufemki.
Dla Eufemki ten pies jest naprawdę bezcenny.

Celownik:
(komu? czemu?)
EufemceKorzysta z okazji, by wyznać Eufemce miłość.
Kupiłem Eufemce magnes na lodówkę.
Eufemce włosy stanęły dęba na głowie.
Zostawiam Eufemce karteczkę i już mnie nie ma.
Opowiedziałam Eufemce o przykrości która mnie spotkała.

Biernik:
(kogo? co?)
EufemkęKiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Eufemkę.
Patrzył na Eufemkę wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Pożegnali w końcu Eufemkę i wyszli razem.
Spojrzałam na Eufemkę jak dopisuje kolejne literki.
Popatrzyłam na Eufemkę przekonana, że zacznie mówić dalej.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EufemkąDzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Eufemką.
Obie z Eufemką postawiłyśmy na zmiany.
Razem z Eufemką podążyłam na górne piętro za blondynką.
Siedzieliśmy z Eufemką przy basenie.
Powinnam jednak pojechać z Eufemką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EufemceZwiązana jest z nią legenda o Eufemce.
Mowa oczywiście o Eufemce.
Wczoraj wspomniałam o Eufemce z moim tatą.
Przez chwilę pomyślałam o Eufemce.
Na pewno słyszałyście o Eufemce.

Wołacz:
(hej!)
EufemkoEufemko! Wróć do mnie!
Dobry wieczór Eufemko!
Cześć Eufemko!
Dzień dobry Eufemko!
Dziękuję Eufemko za rozmowę!