Odmiana imienia Estka przez przypadki

Estka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Estka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Estki

Celownik
(komu? czemu?):Estce

Biernik
(kogo? co?):Estkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Estką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Estce

Wołacz
(hej!):Estko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EstkaDziś Estka ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Ja i Estka nie wiedziałyśmy, co robić.
Ma na imię Estka.
Estka chce pójść ze mną na spacer.
Co robi Estka?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EstkiSerce Estki stanęło na moment.
Tata Estki poszedł otworzyć drzwi.
Przed domem Estki zauważyłem wózek z dzieckiem.
Dziadek Estki w tym czasie miał chorą rękę.
Tata Estki sam opatrzył mi nogę.

Celownik:
(komu? czemu?)
EstceProszę Estce nie dokuczać!
Powiedz wszystkim i Estce, że nic mi nie jest.
Kto wie, może Estce wyjdzie do na dobre.
Estce wpadły w ucho słowa piosenki.
Mam nadzieję, że Estce również się podoba.

Biernik:
(kogo? co?)
EstkęNa Estkę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Przyniesiona przez Estkę kawa okazała się tą nieco gorszą.
Odprowadziłam Estkę do wyjścia.
Patrzę na Estkę i nic nie rozumiem.
Widziałem dzisiaj Estkę z mojej klasy.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EstkąJa z Estką chcemy się przebrać za wampiry.
Razem z Estką zrobiłyśmy obiad.
Jadę z Estką na dyskotekę.
Kasia z Estką mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Wymyśliłam z Estką nową zabawę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EstcePomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Estce.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Estce.
Śpiewam o Estce.
A przecież nikt inaczej o Estce nie pisał.
Czasami myślę sobie o Estce.

Wołacz:
(hej!)
EstkoDobranoc Estko!
Cześć Estko!
Estko! Gdzie jesteś?
Gdzie jesteś Estko!?
Hej Estko!