Odmiana imienia Erwineczka przez przypadki

Erwineczka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Erwineczka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Erwineczki

Celownik
(komu? czemu?):Erwineczce

Biernik
(kogo? co?):Erwineczkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Erwineczką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Erwineczce

Wołacz
(hej!):Erwineczko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ErwineczkaW domu Erwineczka często urządza rodzicom pokazy mody.
Ma na imię Erwineczka.
Mam na imię Erwineczka.
Erwineczka nie umie grać na gitarze.
Co robi Erwineczka?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ErwineczkiRodzina Erwineczki zginęła w wypadku samochodowym.
Tata Erwineczki poszedł otworzyć drzwi.
Tato Erwineczki produkował abażury.
Przez cały dzień czułam wzrok Erwineczki na sobie.
Najbardziej polubiłam ojca Erwineczki.

Celownik:
(komu? czemu?)
ErwineczceErwineczce przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Zaproponowałem Erwineczce dwa tematy.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Erwineczce coś się stało.
Dzięki Erwineczce mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Erwineczce udało się usłyszeć tylko parę słów.

Biernik:
(kogo? co?)
ErwineczkęPopatrzyłam na Erwineczkę przekonana, że zacznie mówić dalej.
Przed sesją zapytałam Erwineczkę co lubi.
Spojrzała na Erwineczkę jeszcze raz.
Spojrzałam na Erwineczkę w wymownym geście.
Spojrzałam na Erwineczkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ErwineczkąPowinnam jednak pojechać z Erwineczką.
Razem z Erwineczką przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Siedzieliśmy z Erwineczką na ławce w parku.
Sprzątam pokój razem z Erwineczką.
Sprzątam pokój z Erwineczką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ErwineczceZastanawiam się czy powiedzieć mami o Erwineczce.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Erwineczce.
Związana jest z nią legenda o Erwineczce.
Powoli spełniam swoje marzenia o Erwineczce.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Erwineczce.

Wołacz:
(hej!)
ErwineczkoGdzie jesteś Erwineczko!?
Erwineczko! Wróć do mnie!
Erwineczko! Uważaj!
Cześć Erwineczko!
Dzień dobry Erwineczko!