Odmiana imienia Ernstuś przez przypadki

Ernstuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ernstuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ernstusia

Celownik
(komu? czemu?):Ernstusiowi

Biernik
(kogo? co?):Ernstusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ernstusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ernstusiu

Wołacz
(hej!):Ernstusiu!

Przykłady odmiany imienia Ernstuś” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Ernstuś

Dopiero do mnie dotarło, że Ernstuś już tu jest.
Mam na imię Ernstuś.
Ma na imię Ernstuś.
Autorem artykułu jest Ernstuś.
Ernstuś nie umie grać na gitarze.

Dopełniacz (kogo? czego?): Ernstusia

Nie lubię Ernstusia.
Tato Ernstusia produkował abażury.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Ernstusia.
Przyglądałam się dłoniom Ernstusia.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Ernstusia.

Celownik (komu? czemu?): Ernstusiowi

Coś muszę Ernstusiowi powiedzieć, stoi i czeka.
Ernstusiowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Kupiłem Ernstusiowi magnes na lodówkę.
Korzysta z okazji, by wyznać Ernstusiowi miłość.
Słoik z kawą wyleciał Ernstusiowi z rąk.

Biernik (kogo? co?): Ernstusia

Poszłam dalej i wtedy poznałam Ernstusia.
O jego personalia miałam spytać Ernstusia prywatnie.
Spojrzałam na Ernstusia.
Doprowadził tym Ernstusia do stanu bliskiego apopleksji.
Ernstusia zaczęło to nieco irytować.

Narzędnik (z kim? z czym?): Ernstusiem

Pracuję z Ernstusiem.
Ja z Ernstusiem zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Sprzątam pokój z Ernstusiem.
Byliśmy z Ernstusiem na jarmarku.
Zginął w pojedynku z Ernstusiem.

Miejscownik (o kim? o czym?): Ernstusiu

Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Ernstusiu.
Piszę o Ernstusiu.
Kiedyś tam chciałam napisać o Ernstusiu.
Mamrotał coś o Ernstusiu, gdy podtrzymywał się ściany.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Ernstusiu.

Wołacz (hej!): Ernstusiu

Ernstusiu! Uważaj!
Hej Ernstusiu!
Dobry wieczór Ernstusiu!
Ernstusiu! Gdzie jesteś?
Ernstusiu! Wróć do mnie!