Odmiana imienia Ernstuś przez przypadki

Ernstuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ernstuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ernstusia

Celownik
(komu? czemu?):Ernstusiowi

Biernik
(kogo? co?):Ernstusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ernstusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ernstusiu

Wołacz
(hej!):Ernstusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ErnstuśDopiero do mnie dotarło, że Ernstuś już tu jest.
Mam na imię Ernstuś.
Ma na imię Ernstuś.
Autorem artykułu jest Ernstuś.
Ernstuś nie umie grać na gitarze.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ErnstusiaNie lubię Ernstusia.
Tato Ernstusia produkował abażury.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Ernstusia.
Przyglądałam się dłoniom Ernstusia.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Ernstusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
ErnstusiowiCoś muszę Ernstusiowi powiedzieć, stoi i czeka.
Ernstusiowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Kupiłem Ernstusiowi magnes na lodówkę.
Korzysta z okazji, by wyznać Ernstusiowi miłość.
Słoik z kawą wyleciał Ernstusiowi z rąk.

Biernik:
(kogo? co?)
ErnstusiaPoszłam dalej i wtedy poznałam Ernstusia.
O jego personalia miałam spytać Ernstusia prywatnie.
Spojrzałam na Ernstusia.
Doprowadził tym Ernstusia do stanu bliskiego apopleksji.
Ernstusia zaczęło to nieco irytować.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ErnstusiemPracuję z Ernstusiem.
Ja z Ernstusiem zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Sprzątam pokój z Ernstusiem.
Byliśmy z Ernstusiem na jarmarku.
Zginął w pojedynku z Ernstusiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ErnstusiuZrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Ernstusiu.
Piszę o Ernstusiu.
Kiedyś tam chciałam napisać o Ernstusiu.
Mamrotał coś o Ernstusiu, gdy podtrzymywał się ściany.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Ernstusiu.

Wołacz:
(hej!)
ErnstusiuErnstusiu! Uważaj!
Hej Ernstusiu!
Dobry wieczór Ernstusiu!
Ernstusiu! Gdzie jesteś?
Ernstusiu! Wróć do mnie!