Odmiana imienia Erikunia przez przypadki

Erikunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Erikunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Erikuni

Celownik
(komu? czemu?):Erikuni

Biernik
(kogo? co?):Erikunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Erikunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Erikuni

Wołacz
(hej!):Erikuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ErikuniaErikunia chce pójść ze mną na dyskotekę.
Jutro Erikunia wyjdzie ze szpitala.
Na drugie imię mam Erikunia.
Co robi Erikunia?
Ja i Erikunia nie wiedziałyśmy, co robić.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ErikuniWysyłam list do Erikuni.
Przyglądałam się dłoniom Erikuni.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Erikuni.
Przed sobą ujrzałam rękę Erikuni.
Rodzina Erikuni wspólnie spędziła świąteczny wieczór.

Celownik:
(komu? czemu?)
ErikuniKupiłem Erikuni magnes na lodówkę.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Erikuni coś się stało.
Przyglądam się Erikuni.
Powiedz wszystkim i Erikuni, że nic mi nie jest.
Ten nie pozostał dłużny Erikuni.

Biernik:
(kogo? co?)
ErikunięNa Erikunię spłynęła niewymowna ulga.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Erikunię.
Kacper patrzył na Erikunię ze zdumieniem.
Patrzę na Erikunię i nic nie rozumiem.
Przyniesiona przez Erikunię kawa okazała się tą nieco gorszą.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ErikuniąJa z Erikunią coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Przez chwilę oboje z Erikunią patrzyli na siebie.
Dorota spotkała się z Erikunią.
Kasia z Erikunią mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Razem z Erikunią zrobiłyśmy obiad.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ErikuniPamiętajmy o Erikuni i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
To jest pieśń o Erikuni.
Chcę wiedzieć, co myślisz o Erikuni.
Więcej o Erikuni znajdziecie na naszej stronie.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Erikuni.

Wołacz:
(hej!)
ErikuniuErikuniu! Wróć do mnie!
Dziękuję Erikuniu za rozmowę!
Gdzie jesteś Erikuniu!?
Erikuniu! Uważaj!
Cześć Erikuniu!