Odmiana imienia Erazmka przez przypadki

Erazmka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Erazmka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Erazmki

Celownik
(komu? czemu?):Erazmce

Biernik
(kogo? co?):Erazmkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Erazmką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Erazmce

Wołacz
(hej!):Erazmko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ErazmkaJa i Erazmka nie wiedziałyśmy, co robić.
Za chwilę wróci Erazmka z lasu.
Moje drugie imię to właśnie Erazmka.
Jak już wiecie mam na imię Erazmka.
Jutro Erazmka wyjdzie ze szpitala.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ErazmkiZbieramy na nowy wózek dla Erazmki.
Ręka Erazmki uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
W słuchawce usłyszałam głos Erazmki.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Erazmki.
Tata Erazmki poszedł otworzyć drzwi.

Celownik:
(komu? czemu?)
ErazmceZerwał jabłko i podał je Erazmce.
Erazmce przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Dzięki Erazmce mamy kolejny artykuł po polsku.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Erazmce coś się stało.
Napisałem wiersz dzięki Erazmce.

Biernik:
(kogo? co?)
ErazmkęWidziałem dzisiaj Erazmkę z mojej klasy.
Chwyciła Erazmkę za rękaw płaszcza.
Erazmkę zaświerzbiały ręce.
Przed sesją zapytałam Erazmkę co lubi.
Postaram się namówić Erazmkę na spacer.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ErazmkąWymyśliłam z Erazmką nową zabawę.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Erazmką.
Zobacz wywiad z Erazmką oraz innymi uczestnikami finału.
Razem z Erazmką przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Pracuję razem z Erazmką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ErazmceA o Erazmce to i słowa rzec nie umiał.
Nie wspomniałem na początku o Erazmce.
Na naszym portalu dowiesz się wszystkiego o Erazmce.
Piszę o Erazmce.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Erazmce.

Wołacz:
(hej!)
ErazmkoWitaj Erazmko!
Dobranoc Erazmko!
Dobry wieczór Erazmko!
Erazmko! Uważaj!
Dziękuję Erazmko za rozmowę!