Odmiana imienia Epifanek przez przypadki

Epifanek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Epifanek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Epifanka

Celownik
(komu? czemu?):Epifankowi

Biernik
(kogo? co?):Epifanka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Epifankiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Epifanku

Wołacz
(hej!):Epifanku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EpifanekMoje drugie imię to właśnie Epifanek.
Na drugie imię mam Epifanek.
Epifanek wraca do domu.
Jeśli jednak przegrasz, Epifanek zostaje z nami.
Ma na imię Epifanek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EpifankaPożyczę od Epifanka samochód i możemy jechać.
Rodzina Epifanka wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Jadę do Epifanka.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Epifanka.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Epifanka.

Celownik:
(komu? czemu?)
EpifankowiProszę Epifankowi nie dokuczać!
Oddaję Epifankowi list.
Napisałem wiersz dzięki Epifankowi.
Chciałam szybko pochwalić się Epifankowi.
Mama przyznała rację Epifankowi.

Biernik:
(kogo? co?)
EpifankaPopatrzyłam na Epifanka przekonana, że zacznie mówić dalej.
Spojrzał na Epifanka z zaciekawieniem.
Przyniesiona przez Epifanka kawa okazała się tą nieco gorszą.
Oszołomienie spadło teraz na Epifanka i na moment odebrało mu wigor.
Widziałem dzisiaj Epifanka z mojej klasy.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EpifankiemPowinnam jednak pojechać z Epifankiem.
Siedzieliśmy z Epifankiem na kanapie.
Razem z Epifankiem zrobiłyśmy obiad.
Karolina miała się spotkać z Epifankiem przed szkołą.
Wymyśliłam z Epifankiem nową zabawę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EpifankuPamiętajmy o Epifanku i jej rodzinie.
Marzę o Epifanku.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Epifanku.
Kiedyś tam chciałam napisać o Epifanku.
Kto dziś pamięta o Epifanku.

Wołacz:
(hej!)
EpifankuGdzie jesteś Epifanku!?
Epifanku! Wróć do mnie!
Epifanku! Gdzie jesteś?
Dobry wieczór Epifanku!
Epifanku! Uważaj!