Odmiana imienia Eobanuś przez przypadki

Eobanuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Eobanuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Eobanusia

Celownik
(komu? czemu?):Eobanusiowi

Biernik
(kogo? co?):Eobanusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Eobanusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Eobanusiu

Wołacz
(hej!):Eobanusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EobanuśJak już wiecie mam na imię Eobanuś.
Eobanuś nie umie śpiewać.
Za chwilę wróci Eobanuś z lasu.
Autorem artykułu jest Eobanuś.
Dobrze, że Eobanuś grzecznie śpi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EobanusiaTata Eobanusia sam opatrzył mi nogę.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Eobanusia.
Zbieramy na nowy wózek dla Eobanusia.
Przed sobą ujrzałam rękę Eobanusia.
Tymczasem zauważyłam wpis Eobanusia kilka dni temu.

Celownik:
(komu? czemu?)
EobanusiowiMama przyznała rację Eobanusiowi.
Kupiłem Eobanusiowi magnes na lodówkę.
Oczywiście każdy przyzna rację Eobanusiowi.
Eobanusiowi oczy błyszczą.
Eobanusiowi wpadły w ucho słowa piosenki.

Biernik:
(kogo? co?)
EobanusiaO jego personalia miałam spytać Eobanusia prywatnie.
Patrzył na Eobanusia z pełnym zgrozy podziwem.
Spojrzał na Eobanusia i uśmiechnął się.
Patrzył na Eobanusia wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Podchodzi, całuje Eobanusia i idzie do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EobanusiemJa z Eobanusiem zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Oboje z Eobanusiem kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Rozmawiam z Eobanusiem.
Obie z Eobanusiem postawiłyśmy na zmiany.
Oboje z Eobanusiem wybuchliśmy śmiechem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EobanusiuZastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Eobanusiu.
Rozmawiam o Eobanusiu.
No a teraz trochę więcej o Eobanusiu.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Eobanusiu.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Eobanusiu.

Wołacz:
(hej!)
EobanusiuEobanusiu! Uważaj!
Eobanusiu! Wróć do mnie!
Dobranoc Eobanusiu!
Cześć Eobanusiu!
Dziękuję Eobanusiu za rozmowę!