Odmiana imienia Enrico przez przypadki

Enrico imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Enrico

Dopełniacz
(kogo? czego?):Enrico

Celownik
(komu? czemu?):Enrico

Biernik
(kogo? co?):Enrico

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Enrico

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Enrico

Wołacz
(hej!):Enrico!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EnricoAutorem niniejszego tekstu jest Enrico.
Enrico odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Za chwilę wróci Enrico z lasu.
Jeśli jednak przegrasz, Enrico zostaje z nami.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Enrico.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EnricoJadę do Enrico.
Enrico siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Enrico.
Rodzina Enrico zginęła w wypadku samochodowym.
Przyglądałam się dłoniom Enrico.

Celownik:
(komu? czemu?)
EnricoEnrico przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Musiałam się zwierzyć Enrico.
Oczywiście każdy przyzna rację Enrico.
Mama przyznała rację Enrico.
Enrico włosy stanęły dęba na głowie.

Biernik:
(kogo? co?)
EnricoPrzed sesją zapytałam Enrico co lubi.
Sierżant wpatrywał się w Enrico jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Spojrzałam na Enrico w wymownym geście.
Przyniesiona przez Enrico kawa okazała się tą nieco gorszą.
Na Enrico spłynęła niewymowna ulga.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EnricoRazem z Enrico przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Refleksyjnie po spotkaniu z Enrico.
Sprzątam pokój razem z Enrico.
Razem z Enrico zrobiłyśmy obiad.
Ja z Enrico coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EnricoZwiązana jest z nią legenda o Enrico.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Enrico.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Enrico.
Kiedyś chciałam napisać o Enrico.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Enrico.

Wołacz:
(hej!)
EnricoEnrico! Uważaj!
Dzień dobry Enrico!
Witaj Enrico!
Dobranoc Enrico!
Gdzie jesteś Enrico!?