Odmiana imienia Enniuszek przez przypadki

Enniuszek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Enniuszek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Enniuszka

Celownik
(komu? czemu?):Enniuszkowi

Biernik
(kogo? co?):Enniuszka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Enniuszkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Enniuszku

Wołacz
(hej!):Enniuszku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EnniuszekW domu Enniuszek często urządza rodzicom pokazy mody.
Enniuszek nie umie śpiewać.
Enniuszek chce pójść ze mną na dyskotekę.
Autorem niniejszego tekstu jest Enniuszek.
Enniuszek odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EnniuszkaZobaczyłam uśmiechniętą twarz Enniuszka.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Enniuszka.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Enniuszka.
Postanowiłam zadzwonić do Enniuszka.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Enniuszka.

Celownik:
(komu? czemu?)
EnniuszkowiEnniuszkowi oczy błyszczą.
Zostawiam Enniuszkowi karteczkę i już mnie nie ma.
Mama przyznała rację Enniuszkowi.
Ten nie pozostał dłużny Enniuszkowi.
Dzięki Enniuszkowi święta nabrały nowego wymiaru.

Biernik:
(kogo? co?)
EnniuszkaEnniuszka natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
W końcu obudzili Enniuszka, żeby ich ratował.
Podchodzi, całuje Enniuszka i idzie do wyjścia.
Przed sesją zapytałam Enniuszka co lubi.
Spoglądam na Enniuszka.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EnniuszkiemZakończyliśmy edycję kwietniową z Enniuszkiem.
Wczoraj wracamy z Enniuszkiem od lekarza.
Oboje z Enniuszkiem wybuchliśmy śmiechem.
Razem z Enniuszkiem przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Enniuszkiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EnniuszkuChciałam dowiedzieć się więcej o Enniuszku.
Chcę wiedzieć, co myślisz o Enniuszku.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Enniuszku.
Nie wspomniałem na początku o Enniuszku.
Piszę o Enniuszku.

Wołacz:
(hej!)
EnniuszkuEnniuszku! Wróć do mnie!
Dziękuję Enniuszku za rozmowę!
Dzień dobry Enniuszku!
Enniuszku! Gdzie jesteś?
Cześć Enniuszku!