Odmiana imienia Enema przez przypadki

Enema imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Enema

Dopełniacz
(kogo? czego?):Enemy

Celownik
(komu? czemu?):Enemie

Biernik
(kogo? co?):Enemę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Enemą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Enemie

Wołacz
(hej!):Enemo!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EnemaPierwszą osobą którą zobaczyłem była Enema.
Enema chce pójść ze mną na spacer.
Dziś Enema ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Za chwilę wróci Enema z lasu.
Dobrze, że Enema grzecznie śpi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EnemyZaproszenia na urodziny Enemy są gotowe.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Enemy.
Specjalnością Enemy jest jazda na koniu.
Rodzina Enemy wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Tym razem prezentujemy wystawę Enemy.

Celownik:
(komu? czemu?)
EnemieMama przyznała rację Enemie.
Od początku próbujemy pomóc Enemie.
Zerwał jabłko i podał je Enemie.
Ja na pewno przekaże swój procent Enemie.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Enemie.

Biernik:
(kogo? co?)
EnemęSpojrzała na Enemę jeszcze raz.
Oszołomienie spadło teraz na Enemę i na moment odebrało mu wigor.
Spojrzałam na Enemę w wymownym geście.
Patrzył na Enemę wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Enemę bardzo przyjaźnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EnemąSiedzieliśmy z Enemą na ławce w parku.
Karolina miała się spotkać z Enemą przed szkołą.
Sprzątam pokój razem z Enemą.
Obie z Enemą postawiłyśmy na zmiany.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Enemą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EnemieTo jest pieśń o Enemie.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Enemie.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Enemie.
Piszę o Enemie.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Enemie.

Wołacz:
(hej!)
EnemoEnemo! Wróć do mnie!
Enemo! Gdzie jesteś?
Gdzie jesteś Enemo!?
Hej Enemo!
Enemo! Uważaj!