Odmiana imienia Emnildka przez przypadki

Emnildka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Emnildka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Emnildki

Celownik
(komu? czemu?):Emnildce

Biernik
(kogo? co?):Emnildkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Emnildką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Emnildce

Wołacz
(hej!):Emnildko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EmnildkaDla mnie było już jasne, ze Emnildka umiera.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Emnildka.
Emnildka nie umie śpiewać.
Emnildka ma katar i źle się czuje.
Emnildka chce pójść ze mną na spacer.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EmnildkiByłam pełna uznania dla rozwoju Emnildki.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Emnildki.
Muszę pochwalić pomysł Emnildki.
Szkoda że Emnildki prawie że w ogóle nie ma.
Tym razem prezentujemy wystawę Emnildki.

Celownik:
(komu? czemu?)
EmnildceDopiero teraz zrozumiałem, że Emnildce coś się stało.
Opowiadam Emnildce o swoich zainteresowaniach.
Słoik z kawą wyleciał Emnildce z rąk.
Zostawiam Emnildce karteczkę i już mnie nie ma.
Napisałem wiersz dzięki Emnildce.

Biernik:
(kogo? co?)
EmnildkęPatrzy na Emnildkę wyczekująco.
Przed sesją zapytałam Emnildkę co lubi.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Emnildkę.
Kacper patrzył na Emnildkę ze zdumieniem.
Chwyciła Emnildkę za rękaw płaszcza.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EmnildkąObie z Emnildką miałyśmy ochotę skakać do góry.
Razem z Emnildką przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
A sytuacja z Emnildką rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Dorota spotkała się z Emnildką.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Emnildką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EmnildceI tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Emnildce.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Emnildce.
Przynajmniej tak myślał tata o Emnildce.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Emnildce.
Czasami myślę sobie o Emnildce.

Wołacz:
(hej!)
EmnildkoHej Emnildko!
Dobry wieczór Emnildko!
Dziękuję Emnildko za rozmowę!
Dobranoc Emnildko!
Emnildko! Wróć do mnie!