Odmiana imienia Emmeram przez przypadki

Emmeram imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Emmeram

Dopełniacz
(kogo? czego?):Emmerama

Celownik
(komu? czemu?):Emmeramowi

Biernik
(kogo? co?):Emmerama

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Emmeramem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Emmeramie

Wołacz
(hej!):Emmeramie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EmmeramJeśli jednak przegrasz, Emmeram zostaje z nami.
Dziś Emmeram ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Emmeram nie umie śpiewać.
Dla mnie było już jasne, ze Emmeram umiera.
Ma na imię Emmeram.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EmmeramaPóźny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Emmerama.
Tata Emmerama opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Emmerama.
Rodzina Emmerama wyprowadziła się.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Emmerama.

Celownik:
(komu? czemu?)
EmmeramowiJa na pewno przekaże swój procent Emmeramowi.
Rozalia z troską przyglądała się Emmeramowi.
Emmeramowi włosy stanęły dęba na głowie.
Zaproponowałem Emmeramowi dwa tematy.
Emmeramowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.

Biernik:
(kogo? co?)
EmmeramaOdprowadziłam Emmerama do wyjścia.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Emmerama.
W końcu obudzili Emmerama, żeby ich ratował.
Kawę kupioną przez Emmerama wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Czekałam na Emmerama w kawiarni.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EmmeramemJadę z Emmeramem na dyskotekę.
Pracuję z Emmeramem.
Wczoraj wracamy z Emmeramem od lekarza.
Dwa dni temu miałam z Emmeramem śmieszną przygodę.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Emmeramem na krytym basenie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EmmeramieMowa oczywiście o Emmeramie.
Związana jest z nią legenda o Emmeramie.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Emmeramie.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Emmeramie.
Wspominam o Emmeramie.

Wołacz:
(hej!)
EmmeramieGdzie jesteś Emmeramie!?
Cześć Emmeramie!
Witaj Emmeramie!
Dzień dobry Emmeramie!
Emmeramie! Wróć do mnie!