Odmiana imienia Emmanuś przez przypadki

Emmanuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Emmanuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Emmanusia

Celownik
(komu? czemu?):Emmanusiowi

Biernik
(kogo? co?):Emmanusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Emmanusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Emmanusiu

Wołacz
(hej!):Emmanusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EmmanuśCo robi Emmanuś?
Emmanuś odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Na drugie imię mam Emmanuś.
Dla mnie było już jasne, ze Emmanuś umiera.
Emmanuś chce pójść ze mną na dyskotekę.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EmmanusiaPrzepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Emmanusia.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Emmanusia.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Emmanusia.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Emmanusia.
Ręka Emmanusia uniesiona ponad głowę zamachnęła się.

Celownik:
(komu? czemu?)
EmmanusiowiZszedłem z drogi Emmanusiowi i usiadłem w fotelu.
Chciałam szybko pochwalić się Emmanusiowi.
Powiedz wszystkim i Emmanusiowi, że nic mi nie jest.
Dzięki Emmanusiowi święta nabrały nowego wymiaru.
Oczywiście każdy przyzna rację Emmanusiowi.

Biernik:
(kogo? co?)
EmmanusiaEmmanusia natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Patrzę na Emmanusia i nic nie rozumiem.
Spotkałam Emmanusia w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Chwyciła Emmanusia za rękaw płaszcza.
Spojrzałam na Emmanusia jak dopisuje kolejne literki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EmmanusiemZakończyliśmy edycję kwietniową z Emmanusiem.
Kasia z Emmanusiem mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Tym razem korespondowałam z Emmanusiem.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Emmanusiem.
Siedzieliśmy z Emmanusiem przy basenie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EmmanusiuPrzygotowuje książkę o Emmanusiu.
Śpiewam o Emmanusiu.
Pamiętam o Emmanusiu.
Myślał o Emmanusiu i o swoim życiu.
Przynajmniej tak myślał tata o Emmanusiu.

Wołacz:
(hej!)
EmmanusiuEmmanusiu! Wróć do mnie!
Cześć Emmanusiu!
Emmanusiu! Uważaj!
Hej Emmanusiu!
Emmanusiu! Gdzie jesteś?