Odmiana imienia Emiliusia przez przypadki

Emiliusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Emiliusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Emiliusi

Celownik
(komu? czemu?):Emiliusi

Biernik
(kogo? co?):Emiliusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Emiliusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Emiliusi

Wołacz
(hej!):Emiliusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EmiliusiaEmiliusia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Emiliusia nie umie grać na gitarze.
Dobrze, że Emiliusia grzecznie śpi.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Emiliusia.
Autorem niniejszego tekstu jest Emiliusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EmiliusiPostanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Emiliusi.
Na korytarzu blisko pokoju Emiliusi stało kilka osób.
Muszę pochwalić pomysł Emiliusi.
Rodzina Emiliusi wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Ręka Emiliusi uniesiona ponad głowę zamachnęła się.

Celownik:
(komu? czemu?)
EmiliusiRozalia z troską przyglądała się Emiliusi.
Ten nie pozostał dłużny Emiliusi.
Ja na pewno przekaże swój procent Emiliusi.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Emiliusi.
Dzięki Emiliusi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.

Biernik:
(kogo? co?)
EmiliusięW końcu obudzili Emiliusię, żeby ich ratował.
Spojrzała na Emiliusię jeszcze raz.
Emiliusię natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Odprowadziłam Emiliusię do wyjścia.
Na Emiliusię spłynęła niewymowna ulga.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EmiliusiąWczoraj wracamy z Emiliusią od lekarza.
Siedzieliśmy z Emiliusią na ławce w parku.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Emiliusią.
Jadę z Emiliusią na dyskotekę.
Ja z Emiliusią coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EmiliusiPrzez chwilę pomyślałam o Emiliusi.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Emiliusi.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Emiliusi.
Myślał o Emiliusi i o swoim życiu.
Kilka słów od autora materiału o Emiliusi.

Wołacz:
(hej!)
EmiliusiuWitaj Emiliusiu!
Dobranoc Emiliusiu!
Dobry wieczór Emiliusiu!
Dzień dobry Emiliusiu!
Emiliusiu! Uważaj!