Odmiana imienia Emilianek przez przypadki

Emilianek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Emilianek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Emilianka

Celownik
(komu? czemu?):Emiliankowi

Biernik
(kogo? co?):Emilianka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Emiliankiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Emilianku

Wołacz
(hej!):Emilianku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EmilianekCo robi Emilianek?
Emilianek nie umie grać na gitarze.
W domu Emilianek często urządza rodzicom pokazy mody.
Autorem niniejszego tekstu jest Emilianek.
Autorem artykułu jest Emilianek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EmiliankaJadę do Emilianka.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Emilianka.
Muszę pochwalić pomysł Emilianka.
Póki co dodaję zdjęcia Emilianka z wakacji.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Emilianka.

Celownik:
(komu? czemu?)
EmiliankowiKupiłem Emiliankowi magnes na lodówkę.
Przyglądam się Emiliankowi.
Opowiedziałam Emiliankowi o przykrości która mnie spotkała.
Nie wiem, co powiedzieć Emiliankowi.
Emiliankowi udało się usłyszeć tylko parę słów.

Biernik:
(kogo? co?)
EmiliankaSpojrzał na Emilianka z zaciekawieniem.
Patrzy na Emilianka wyczekująco.
Lubię Emilianka.
O jego personalia miałam spytać Emilianka prywatnie.
Kacper patrzył na Emilianka ze zdumieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EmiliankiemSiedzieliśmy z Emiliankiem na kanapie.
Obie z Emiliankiem miałyśmy ochotę skakać do góry.
Idę na spacer z Emiliankiem.
Ja z Emiliankiem zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Dorota spotkała się z Emiliankiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EmiliankuNa wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Emilianku.
Przynajmniej tak myślał tata o Emilianku.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Emilianku.
A o Emilianku to i słowa rzec nie umiał.
To jest pieśń o Emilianku.

Wołacz:
(hej!)
EmiliankuDziękuję Emilianku za rozmowę!
Gdzie jesteś Emilianku!?
Cześć Emilianku!
Emilianku! Uważaj!
Dobranoc Emilianku!