Odmiana imienia Emilianek przez przypadki

Emilianek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Emilianek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Emiliankowi

Celownik
(komu? czemu?):

Biernik
(kogo? co?):

Narzędnik
(z kim? z czym?):z

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Emilianka

Wołacz
(hej!):Emilianku!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Emiliankiem

Dopełniacz
(kogo? czego?):

Celownik
(komu? czemu?):Emilianka

Biernik
(kogo? co?):Emilianku

Narzędnik
(z kim? z czym?):z

Miejscownik
(o kim? o czym?):o

Wołacz
(hej!):!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EmilianekCo robi Emilianek?
Emilianek nie umie grać na gitarze.
W domu Emilianek często urządza rodzicom pokazy mody.
Autorem niniejszego tekstu jest Emilianek.
Autorem artykułu jest Emilianek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EmiliankowiJadę do Emiliankowi.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Emiliankowi.
Muszę pochwalić pomysł Emiliankowi.
Póki co dodaję zdjęcia Emiliankowi z wakacji.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Emiliankowi.

Celownik:
(komu? czemu?)
Kupiłem magnes na lodówkę.
Przyglądam się .
Opowiedziałam o przykrości która mnie spotkała.
Nie wiem, co powiedzieć .
udało się usłyszeć tylko parę słów.

Biernik:
(kogo? co?)
Spojrzał na z zaciekawieniem.
Patrzy na wyczekująco.
Lubię .
O jego personalia miałam spytać prywatnie.
Kacper patrzył na ze zdumieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
Siedzieliśmy z na kanapie.
Obie z miałyśmy ochotę skakać do góry.
Idę na spacer z .
Ja z zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Dorota spotkała się z .

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EmiliankaNa wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Emilianka.
Przynajmniej tak myślał tata o Emilianka.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Emilianka.
A o Emilianka to i słowa rzec nie umiał.
To jest pieśń o Emilianka.

Wołacz:
(hej!)
EmiliankuDziękuję Emilianku za rozmowę!
Gdzie jesteś Emilianku!?
Cześć Emilianku!
Emilianku! Uważaj!
Dobranoc Emilianku!