Odmiana imienia Emila przez przypadki

Emila imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Emila

Dopełniacz
(kogo? czego?):Emili

Celownik
(komu? czemu?):Emili

Biernik
(kogo? co?):Emilę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Emilą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Emili

Wołacz
(hej!):Emilo!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EmilaDziś dowiedziałam się, że ma na imię Emila.
Jutro Emila wyjdzie ze szpitala.
Dobrze, że Emila grzecznie śpi.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Emila.
Emila nie umie grać na gitarze.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EmiliByłam z nimi dziś na imieninach u cioci Emili.
W domu babci Emili od zawsze stał stary zegar.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Emili.
Zostało sto dni do narodzin Emili.
Przez cały dzień czułam wzrok Emili na sobie.

Celownik:
(komu? czemu?)
EmiliZszedłem z drogi Emili i usiadłem w fotelu.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Emili.
Mama przyznała rację Emili.
Emili przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Coś muszę Emili powiedzieć, stoi i czeka.

Biernik:
(kogo? co?)
EmilęEmilę zaczęło to nieco irytować.
Postaram się namówić Emilę na spacer.
Odprowadziłam Emilę do wyjścia.
Spojrzałem znacząco na Emilę.
Nieśmiało gładzi Emilę po włosach.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EmiląZginął w pojedynku z Emilą.
Pracuję razem z Emilą.
Jadę z Emilą na dyskotekę.
Śpiewam z Emilą.
Ja z Emilą siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EmiliCzasami myślę sobie o Emili.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Emili.
Kilka słów od autora materiału o Emili.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Emili.
Wczoraj wspomniałam o Emili z moim tatą.

Wołacz:
(hej!)
EmiloEmilo! Gdzie jesteś?
Hej Emilo!
Emilo! Wróć do mnie!
Dziękuję Emilo za rozmowę!
Dzień dobry Emilo!