Odmiana imienia Emielka przez przypadki

Emielka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Emielka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Emielki

Celownik
(komu? czemu?):Emielce

Biernik
(kogo? co?):Emielkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Emielką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Emielce

Wołacz
(hej!):Emielko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EmielkaEmielka chce pójść ze mną na dyskotekę.
Moje drugie imię to właśnie Emielka.
Autorem niniejszego tekstu jest Emielka.
Mam na imię Emielka.
Emielka wraca do domu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EmielkiSpecjalnością Emielki jest jazda na koniu.
Rodzina Emielki wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Przyglądałam się dłoniom Emielki.
Postawa Emielki była zupełnie inna.
Na korytarzu blisko pokoju Emielki stało kilka osób.

Celownik:
(komu? czemu?)
EmielceNapisałem wiersz dzięki Emielce.
Ja na pewno przekaże swój procent Emielce.
Słoik z kawą wyleciał Emielce z rąk.
Emielce włosy stanęły dęba na głowie.
Proszę Emielce nie dokuczać!

Biernik:
(kogo? co?)
EmielkęKiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Emielkę.
Kawę kupioną przez Emielkę wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Obserwuję Emielkę bardzo uważnie.
Postaram się namówić Emielkę na spacer.
Przyniesiona przez Emielkę kawa okazała się tą nieco gorszą.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EmielkąDzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Emielką.
Dwa dni temu miałam z Emielką śmieszną przygodę.
Jadę na wycieczkę razem z Emielką.
Pracuję razem z Emielką.
Razem z Emielką zrobiłyśmy obiad.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EmielcePosiadam całą serię powieści tego autora o Emielce.
Wspominam o Emielce.
Na koniec parę słów o Emielce.
Dziś napiszę o Emielce.
Mamrotał coś o Emielce, gdy podtrzymywał się ściany.

Wołacz:
(hej!)
EmielkoDobranoc Emielko!
Hej Emielko!
Gdzie jesteś Emielko!?
Emielko! Wróć do mnie!
Dzień dobry Emielko!